Не надо встреч - Юрий Морфесси

Узор судьбы чертит неслышный след:

Твоё лицо я вижу вновь так близко;

И веет вновь дыханьем прошлых лет

Передо мной лежащая записка…

Припев: Не надо встреч… Не надо продолжать…

Не нужно слов, клянусь тебе, не стоит!

И, если вновь больное сердце ноет,

Заставь его застыть и замолчать!

Ведь мне знаком, мучительно знаком

Твой каждый жест, законченный и грубый,

Твоей души болезненный излом,

И острый взгляд, и чувственные губы…

Я не хочу былого осквернить

Игрою чувств минутного возврата,

Что было раз — тому уже не быть,

Твоей рукой всё сорвано и смято.

Het patroon van het lot trekt een onhoorbaar spoor:

Ik zie je gezicht weer zo dichtbij;

En blaast weer met de adem van de afgelopen jaren

Ik heb een briefje voor me...

Koor: Geen behoefte aan vergaderingen... Geen behoefte om verder te gaan...

Er zijn geen woorden nodig, ik zweer het je, het is het niet waard!

En als het zieke hart weer pijn doet,

Laat hem bevriezen en zwijg!

Ik weet het tenslotte, pijnlijk bekend

Elk gebaar, compleet en onbeschoft,

Je ziel is een pijnlijke breuk,

En een scherpe blik, en sensuele lippen...

Ik wil het verleden niet ontheiligen

Het spel van gevoelens van een minuut terugkeer,

Wat ooit was - dat zal niet langer zijn,

Met je hand is alles gescheurd en verfrommeld.