Дни за днями катятся - Юрий Морфесси

Я слушаю тебя внимательно и чутко.

Я слушаю все то, что говоришь мне ты.

Но где-то там внутри болезненно и жутко

Мне чудится излом душевной пустоты.

Дня за днями катятся,

Сердце лаской тратится,

Обрывая тоненькую нить…

Пусть туман колышется,

Пусть гитара слышится,

Не мешайте мне сегодня жить.

Ты говоришь мне «ты», но мне оно чужое;

Нельзя перешагнуть минутною игрой

Последнюю любовь, измятую тобою,

И первое письмо, разорванное мной.

Дни за днями катятся…

Былого не вернуть, как не вернуть нам лето,

Когда и ты и я сливалися в одно.

Былого не вернуть, к нему возврата нету,

И вновь расстаться нам, как видно, суждено.

Дни за днями катятся…

Ik luister aandachtig en gevoelig naar je.

Ik luister naar alles wat je me vertelt.

Maar ergens van binnen is het pijnlijk en eng

Het lijkt mij een breuk in de geestelijke leegte.

Dag na dag rolt voort

Het hart wordt doorgebracht met genegenheid,

Een dunne draad doorbreken...

Laat de mist binnenrollen

Laat de gitaar horen

Bemoei je niet met mijn leven vandaag.

Je zegt "jij" tegen mij, maar het is mij vreemd;

Je kunt niet over een minuut heen stappen

De laatste liefde verpletterd door jou

En de eerste brief verscheurd door mij.

Dag na dag rolt...

Het verleden kan niet worden teruggegeven, hoe de zomer niet naar ons terug te keren,

Toen zowel jij als ik samensmolten tot één.

Het verleden kan niet worden teruggegeven, er is geen terugkeer naar,

En blijkbaar zijn we voorbestemd om weer uit elkaar te gaan.

Dag na dag rolt...