Художник - Юрий Черкашин

Пишу я картины и мелом и краской —

Пейзажи, портреты глядят из-под рук.

И чёрные вороны, будто бы кляксы,

На листьях осенних танцуют вокруг.

Рисую я замок, закатом согретый.

На гербе старинном — со стрелами лук.

И мчится карета, и слышатся где-то

Знакомые песни вчерашних подруг.

Ты смотришь в глаза мне… Когда это было?..

Я вижу тебя, слышу стук каблучков,

Но платье твоё уже, может, истлело,

А я узнаю, узнаю его вновь.

Затянуты крепко глаза чёрной лентой.

И веером — пальцы протянутых рук…

Чего они ищут, рванувшись за кем-то?

В заброшенном доме лишь тени вокруг.

Ik schrijf foto's met krijt en verf -

Landschappen, portretten kijken van onder de handen.

En zwarte kraaien, zoals vlekken,

Op de herfstbladeren dansen ze in het rond.

Ik teken een kasteel, opgewarmd door de zonsondergang.

Op het oude wapen - een boog met pijlen.

En het rijtuig snelt, en ergens gehoord

Bekende liedjes van de vriendinnen van gisteren.

Je kijkt me in de ogen... Wanneer was dat?..

Ik zie je, ik hoor het geluid van hakken,

Maar je jurk is misschien al vergaan,

En ik herken, ik herken hem weer.

De ogen zijn goed gesloten met zwarte tape.

En als een waaier - vingers van uitgestrekte handen ...

Waar zijn ze naar op zoek als ze achter iemand aan rennen?

In een verlaten huis zijn er alleen maar schaduwen.