Проснись и пой - Юлия Савичева

Проснись и пой,

Ведь я не знала бы, как быть другой.

Как вольно мысли изливать

И смелой быть и, быть действительно собой.

Не прятать чувств, за насущими делами,

Не сыпать прагматичными словами.

А быть в гармонии с собой,

С природой, жизнью, головой.

Ты мой учитель, даже сам того не зная,

Уверенно меня ведешь вперед.

И за тобой слова запоминая,

Как мантру я несу с собой.

Нет, я не знала, что могу быть и такой,

Но всё со временем становится яснее.

Как будто дым рассеется и стану я мудрее.

И научусь цвета распознавать.

Всё будет так, но прежде,

Выучу ошибки, которые не нужно совершать.

Хоть нам родители и говорили,

Нет, нужно на себе их испытать.

Помучатся, послушать совесть

И горло от эмоций надорвать.

И только так, и только с боем,

Но будет сделан, верный шаг.

Со временем, я все узнаю,

Вот только дай мне время,

Чтоб себя узнать.

Wakker worden en zingen

Ik zou tenslotte niet weten hoe ik anders moet zijn.

Hoe vrijelijk gedachten uit te storten

En wees moedig en wees echt jezelf.

Verberg geen gevoelens achter alledaagse zaken,

Gebruik geen pragmatische woorden.

En om in harmonie te zijn met jezelf,

Met de natuur, het leven, het hoofd.

Jij bent mijn leraar, zelfs zonder het te weten,

Je leidt me vol vertrouwen naar voren.

En woorden voor jou onthouden,

Als een mantra draag ik bij me.

Nee, ik wist niet dat ik zo kon zijn,

Maar met de tijd wordt alles duidelijker.

Alsof de rook zal verdwijnen en ik wijzer zal worden.

En leer kleuren herkennen.

Alles zal zo zijn, maar eerst,

Leer de fouten die je niet mag maken.

Ook al hebben onze ouders het ons verteld

Nee, je moet ze zelf ervaren.

Kwelling, luister naar het geweten

En scheur je keel van emoties.

En alleen op deze manier, en alleen met een gevecht,

Maar de juiste stap zal worden gezet.

Na verloop van tijd zal ik alles weten

Geef me gewoon de tijd

Om jezelf te kennen.