Мы - тени прожитых надежд - Юлия Савичева

Мы — тени прожитых надежд,

Послушно в сердце запираем.

И ничего не ждем взамен,

А по теченью уплываем.

На то и жизнь — водоворот.

Приставший к берегу узнает,

Как страшно, если унесёт

В края уныния и печали.

Но будет в жизни много перемен,

Главное за руки держатся.

Я знаю, если упаду,

Обратно на ноги меня поставишь.

И тем же буду отвечать тебе,

Я не предам.

Меня ты знаешь.

Мы силы возрождения надежд.

Нас не сломать, и ты об этом знаешь.

Wij zijn schaduwen van geleefde hoop,

We sluiten gehoorzaam in ons hart.

En we verwachten er niets voor terug

En we zwemmen met de stroom mee.

Daarom is het leven een draaikolk.

Degene die naar de kust komt zal het weten

Hoe eng als het nodig is

Op de rand van moedeloosheid en verdriet.

Maar er zullen veel veranderingen in het leven zijn,

Het belangrijkste is om elkaars hand vast te houden.

Ik weet of ik val

Je zet me weer op de been.

En ik zal je hetzelfde antwoorden

Ik zal niet verraden.

Je kent me.

Wij zijn de krachten van de heropleving van de hoop.

We kunnen niet gebroken worden, en dat weet je.