Весенний сад - Юлия Гениуш

В наряде белом ты стоишь, как юная невеста,

И словно что-то говоришь своим лесам окрестным.

Ты этой встрече, знаю, рад, меня не замечая.

Ты одеваешь свой наряд, в весну преображаясь.

Весенний сад, весенний сад,

Ты помнишь всё, что было?

Весенний сад, весенний сад —

Всю детскую любовь…

Весенний сад, весенний сад,

Куда же всё уплыло?

Весенний сад, весенний сад,

Перед тобой я вновь.

Я вновь хочу тебя спросить — ты помнишь наши встречи?

Ведь как могла я не любить, услышав твои речи?

Я проходила сквозь твои ласкающие ветви,

И будто волосы мои затрагивало лето.

Весенний сад, весенний сад,

Ты помнишь всё, что было?

Весенний сад, весенний сад —

Всю детскую любовь…

Весенний сад, весенний сад,

Куда же всё уплыло?

Весенний сад, весенний сад,

Перед тобой я вновь.

Я пронесла твои черты сквозь боль, сквозь расставанье,

И всюду чудился мне ты в моих воспоминаньях.

Я знаю, ты мой детский бред не принимал серьёзно.

Я после всех прошедших лет тебе кричала слёзно:

Весенний сад, весенний сад,

Ты помнишь всё, что было?

Весенний сад, весенний сад —

Всю детскую любовь…

Весенний сад, весенний сад,

Куда же всё уплыло?

Весенний сад, весенний сад,

Перед тобой я вновь.

In een witte jurk sta je als een jonge bruid,

En alsof je iets zegt tegen je omringende bossen.

Ik weet dat je blij bent met deze ontmoeting, dat je me niet opmerkt.

Je trekt je outfit aan en transformeert in de lente.

Lentetuin, lentetuin

Herinner je je alles wat er is gebeurd?

Lentetuin, lentetuin

Alle liefde voor kinderen...

Lentetuin, lentetuin

Waar is het allemaal gebleven?

Lentetuin, lentetuin

Ik sta weer voor je.

Ik wil je nog een keer vragen - herinner je je onze ontmoetingen nog?

Hoe kon ik tenslotte niet liefhebben toen ik je woorden hoorde?

Ik ging door je strelende takken,

En alsof mijn haar was aangeraakt door de zomer.

Lentetuin, lentetuin

Herinner je je alles wat er is gebeurd?

Lentetuin, lentetuin

Alle liefde voor kinderen...

Lentetuin, lentetuin

Waar is het allemaal gebleven?

Lentetuin, lentetuin

Ik sta weer voor je.

Ik droeg je gelaatstrekken door pijn, door afscheid,

En overal zag ik je in mijn herinneringen.

Ik weet dat je mijn kinderachtige onzin niet serieus nam.

Na al die jaren heb ik huilend tegen je gehuild:

Lentetuin, lentetuin

Herinner je je alles wat er is gebeurd?

Lentetuin, lentetuin

Alle liefde voor kinderen...

Lentetuin, lentetuin

Waar is het allemaal gebleven?

Lentetuin, lentetuin

Ik sta weer voor je.