Укрою ночь - Юлия Беретта

Счастье наяву, у нас есть поцелуй.

С видом на Неву, когда закат кидает солнце в горизонт.

Мы с тобой вдвоем.

Время — наш тайник.

Когда минута каждая лишь для двоих.

А ты, как сладкий, терпкий виски — кровь кипит.

В сердце мерный бит.

Я укрою ночь одеялом.

Не буди ее, не буди.

Где б ты не был, мне тебя мало.

Там где я — тебе по пути.

Я тебя люблю, до чертиков, до умопомрачения люблю.

Играют лицами ночные фонари.

Мы с тобой одни.

Нежно пальцами, ты плавишь ум волной вибрации.

К нам, как к шедевру прикоснется эта ночь.

Всё предрешено.

Я укрою ночь одеялом.

Не буди ее, не буди.

Где б ты не был, мне тебя мало.

Там где я — тебе по пути.

Geluk in werkelijkheid, we hebben een kus.

Met uitzicht op de Neva, als de zonsondergang de zon in de horizon werpt.

Jij en ik zijn samen.

Tijd is onze schuilplaats.

Wanneer elke minuut maar voor twee is.

En jij, zoals zoete, zure whisky - het bloed kookt.

Er is een gemeten hartslag in het hart.

Ik zal de nacht bedekken met een deken.

Maak haar niet wakker, maak haar niet wakker.

Waar je ook bent, je bent niet genoeg voor mij.

Waar ik ben is onderweg.

Ik hou van je, tot in de hel, tot waanzin.

Nachtlampjes spelen met hun gezichten.

Jij en ik zijn alleen.

Voorzichtig met je vingers smelt je de geest met een golf van trillingen.

Deze nacht zal ons raken als een meesterwerk.

Alles is vooraf bepaald.

Ik zal de nacht bedekken met een deken.

Maak haar niet wakker, maak haar niet wakker.

Waar je ook bent, je bent niet genoeg voor mij.

Waar ik ben is onderweg.