Hindsight - Wolves At The Gate

As I drift on the water, a voice calling to me had said

«Sail in to the harbor, cast down your nets and follow Me»

First of all the chosen, I saw the raising of the dead

It must be my devotion, for I stood alone upon that sea

So I walked on the tempest, I saw the waves below my feet

It’s clear I was the bravest, to meet the stranger on the deep

I am the rock on which to build this land

Got the keys to the kingdom, I’m at His right hand

I was the first among the chosen, the boldest in devotion

Walking out upon the ocean, what else could I need?

I’m well-versed in forgiveness, as many as seven times repeat

In service was I fearless;

attack my king, my blade you’d reap

What else could I need?

What else could I need?

Haunting my reflection, a bitter thought comes to my mind

I made known my objection, about how You had come to die

You said my thoughts were of the devil’s kind

I was opposed to Your kingdom, and I should get behind

But You were talking like You’re cursed, already laying in Your deathbed

Maybe somehow You were mislead, may it never be!

You said I would fall away, before the rooster’s crow would end

To my shame did I betray, deny You as my closest friend

I’m singing, heart is hardened

I’m sleeping in the garden

I’m swinging swords I’m guarding my kingdom and my stardom

Am I different than Judas?

For I betrayed the kindest friend

I’m all out of excuses, with nothing to make my amends

O Love!

O Love!

O Love!

You bottomless abyss!

O Love!

O Love!

O Love!

You bottomless abyss!

How tender You had spoken, though I betrayed the kindest friend

Faithful in devotion, such love I cannot comprehend

Oh when You found me I was broken

From the words that I had spoken

But You were faithful in devotion

You remembered me!

You remembered me!

Terwijl ik op het water dreef, had een stem tegen mij gezegd:

«Zeil de haven binnen, werp uw netten uit en volg Mij»

Allereerst de uitverkorenen, ik zag de opstanding van de doden

Het moet mijn toewijding zijn, want ik stond alleen op die zee

Dus ik liep op de storm, ik zag de golven onder mijn voeten

Het is duidelijk dat ik de dapperste was om de vreemdeling op het diepe te ontmoeten

Ik ben de rots waarop dit land gebouwd kan worden

Ik heb de sleutels van het koninkrijk, ik ben aan Zijn rechterhand

Ik was de eerste van de uitverkorenen, de brutaalste in toewijding

Lopend op de oceaan, wat heb ik nog meer nodig?

Ik ben goed thuis in vergeving, maar liefst zeven keer herhalen

In dienst was ik onverschrokken;

val mijn koning aan, mijn mes zou je oogsten

Wat heb ik nog meer nodig?

Wat heb ik nog meer nodig?

Terwijl mijn reflectie achtervolgt, komt er een bittere gedachte in me op

Ik heb mijn bezwaar kenbaar gemaakt over hoe U was gekomen om te sterven

Je zei dat mijn gedachten van het soort van de duivel waren

Ik was tegen Uw koninkrijk, en ik zou achter moeten staan

Maar je praatte alsof je vervloekt was, al op je sterfbed lag

Misschien was je op de een of andere manier misleid, misschien nooit!

Je zei dat ik zou wegvallen, voordat de kraai van de haan zou eindigen

Tot mijn schande heb ik je verraden, je ontzegd als mijn beste vriend

Ik zing, mijn hart is verhard

Ik slaap in de tuin

Ik zwaai met zwaarden Ik bescherm mijn koninkrijk en mijn sterrendom

Ben ik anders dan Judas?

Want ik heb de liefste vriend verraden

Ik heb geen excuses meer, ik heb niets om het goed te maken

O liefde!

O liefde!

O liefde!

Jij bodemloze afgrond!

O liefde!

O liefde!

O liefde!

Jij bodemloze afgrond!

Wat had je teder gesproken, hoewel ik de liefste vriend heb verraden

Trouw aan toewijding, zo'n liefde kan ik niet bevatten

Oh toen je me vond, was ik gebroken

Van de woorden die ik had gesproken

Maar je was trouw in toewijding

Je herinnerde me!

Je herinnerde me!