Threnody - Woe of Tyrants

Singing woe to me and my crimson needs

The shallow waters warm quickly in the sun

What a process to undivine

The season that refuses life

In the depths of the furthest reach

There’s a hall to be found where the portraits scream

Each reflecting the memory of a soul I’ve laid to waste

A red lantern sparks a fire towards a doorway down the hall

Stepping into darkest keep

Lungs constrict the chance to breathe

The air is thick with threnody, a grief ridden hymn

As I grasp for a comets tail

A chance for passage forth, I fail

With the Venus' captivating glory out of reach

When the stars I see fail to show me what I seek

The collapsing novas' flare shows space is breathing

The brightest of the cosmos sons can’t luminate the day

As the sun that sets allows their reign with power to take away

There is a heart of all which beats brilliantly, unobscured

There is a heart of all which beats brilliantly, unobscured

Tumultuous pause in time

As a great void reinstates the growing sense of urgency

A pause in time

This black hole reveals the cunning taunt of lunacy

Oh, pause in time

As the great voice reinstates the sense of lunacy

This is when vision fails, one silent apparition

This is when vision fails, hiding in awe

This humbled hand won’t be renounced or slapped aside

This forged confession will be denied

This humbled hand won’t be renounced or slapped aside

But this confession will be denied tonight

This is when vision fails, one silent apparition

This is when vision fails, hiding in awe

This humbled hand won’t be renounced

This forged confession will be denied

Denied, denied

Zingen wee mij en mijn karmozijnrode behoeften

Het ondiepe water warmt snel op in de zon

Wat een proces om onvindbaar te zijn

Het seizoen dat het leven weigert

In de diepten van het verste bereik

Er is een hal waar de portretten schreeuwen

Elk weerspiegelt de herinnering aan een ziel die ik teniet heb gedaan

Een rode lantaarn ontsteekt een vuur in de richting van een deuropening in de gang

In de donkerste kerk stappen

Longen vernauwen de kans om te ademen

De lucht is dik van threnody, een door verdriet geteisterde hymne

Terwijl ik naar een kometenstaart grijp

Een kans om verder te gaan, ik faal

Met de betoverende glorie van Venus buiten bereik

Wanneer de sterren die ik zie me niet laten zien wat ik zoek

De gloed van de instortende nova's laat zien dat de ruimte ademt

De helderste van de kosmos-zonen kan de dag niet verlichten

Zoals de zon die ondergaat hun heerschappij met macht laat wegnemen

Er is een hart van alles dat briljant klopt, onbelemmerd

Er is een hart van alles dat briljant klopt, onbelemmerd

Tumultueuze pauze in de tijd

Als een grote leegte herstelt het groeiende gevoel van urgentie

Een pauze in de tijd

Dit zwarte gat onthult de sluwe bespotting van waanzin

Oh, pauzeer op tijd

Terwijl de geweldige stem het gevoel van waanzin herstelt

Dit is wanneer het zicht faalt, één stille verschijning

Dit is wanneer het zicht faalt, verscholen in ontzag

Deze nederige hand zal niet worden afgezworen of aan de kant geschoven

Deze valse bekentenis zal worden geweigerd

Deze nederige hand zal niet worden afgezworen of aan de kant geschoven

Maar deze bekentenis wordt vanavond geweigerd

Dit is wanneer het zicht faalt, één stille verschijning

Dit is wanneer het zicht faalt, verscholen in ontzag

Deze nederige hand zal niet worden afgezworen

Deze valse bekentenis zal worden geweigerd

Ontkend, ontkend