The Means to Preserve - Wilderun

There is a light at the edge of the sea

That keeps on beckoning me

The glow is not hard to miss

When washed up against the abyss

In the darkness it waits

For man to unseal its gate

Only the eyes are to blame

For what’s read by a candle’s flame

I swear that I’ll take the grey skies in stride

Just please keep the black from my side

Blood of a shadow’s heart

Can never flow in the dark

Close your eyes and you’ll

Always stay here

Nothing to hide from or fear

So bring me the shield, not the sword

But bring me nothing I’ve adored

Just bring me the means to preserve one body

And I will ask for nothing more

Await no fate

Too late, too late

So bring me the shield, not the sword

Bring me a coward’s last reward

Cause if you grant me the power to fight this battle

I will keep begging you for more

We have harnessed the idea in our minds

That the sky beyond the wood must be divine

But wherever we tread our roots shall be planted

And the tress will grow in little time

Stars of the frozen night

Don’t guide my way, don’t aid in my plight

Let me for once adjust my eyes

And let the days roll by

Hide while you can

They will see you

Those with the wounds in their flesh

They’ll say «Hope is worth the mess»

Don’t make a sound

They will hear you

And bring down the fire from above

That cruel flame, they’ll light it

And they’ll call it love

Maybe you’ll find the strength after all

Maybe we’re not destined for the fall

But all I ever saw

Deep in the mirror of your eyes

Was a candle lit just to fight the cold

And a child born to forget the old

But I swore to you I wouldn’t live that way

Let the pieces fall where they may

Light at the edge of the sea

Has taken control of me

I grasp for all that I wish

As it hovers above the abyss

I know now that I’ll never be void

Of desire until I’ve destroyed

Both the compass and the map

So there will be no way to turn back

To places where freedom prevails

Where even darkness can fail

I’ve come to see that I don’t want that choice

Take all I have, take my voice

Sleep at the edge of the earth

Far from the spring of life’s

Rebirth

After the years spent in here

I’m still not in the clear

The realization draws near

That all we will ever know is fear

Er is een licht aan de rand van de zee

Dat blijft me wenken

De gloed is niet moeilijk te missen

Wanneer aangespoeld tegen de afgrond

In de duisternis wacht het

Voor de mens om zijn poort te ontsluiten

Alleen de ogen hebben de schuld

Voor wat wordt gelezen door een kaarsvlam

Ik zweer dat ik de grijze luchten zal trotseren

Houd alsjeblieft de zwarte van mijn kant

Bloed van het hart van een schaduw

Kan nooit in het donker stromen

Sluit je ogen en je zult

Blijf altijd hier

Niets om je voor te verbergen of om bang voor te zijn

Dus breng me het schild, niet het zwaard

Maar breng me niets waar ik dol op ben

Breng me gewoon de middelen om één lichaam te behouden

En ik zal om niets meer vragen

Wacht niet op het lot

Te laat, te laat

Dus breng me het schild, niet het zwaard

Breng me de laatste beloning van een lafaard

Want als je me de kracht geeft om deze strijd aan te gaan?

Ik zal je blijven smeken om meer

We hebben het idee in onze geest gebruikt

Dat de lucht achter het bos goddelijk moet zijn

Maar waar we ook treden, onze wortels zullen worden geplant

En de lokken zullen in korte tijd groeien

Sterren van de bevroren nacht

Leid me niet de weg, help me niet in mijn benarde situatie

Laat me even mijn ogen aanpassen

En laat de dagen voorbij rollen

Verberg je nu het nog kan

Ze zullen je zien

Degenen met de wonden in hun vlees

Ze zullen zeggen: "Hoop is de rotzooi waard"

Maak geen geluid

Ze zullen je horen

En breng het vuur van boven naar beneden

Die wrede vlam, ze zullen hem aansteken

En ze zullen het liefde noemen

Misschien vind je toch de kracht

Misschien zijn we niet voorbestemd voor de herfst

Maar alles wat ik ooit heb gezien

Diep in de spiegel van je ogen

Was er een kaars aangestoken om de kou te bestrijden?

En een kind dat geboren is om het oude te vergeten

Maar ik heb je gezworen dat ik niet zo zou leven

Laat de stukken vallen waar ze kunnen

Licht aan de rand van de zee

Heeft de controle over mij overgenomen

Ik grijp naar alles wat ik wens

Terwijl hij boven de afgrond zweeft

Ik weet nu dat ik nooit leeg zal zijn

Van verlangen totdat ik heb vernietigd

Zowel het kompas als de kaart

Er is dus geen manier om terug te keren

Naar plaatsen waar vrijheid heerst

Waar zelfs duisternis kan falen

Ik ben gaan inzien dat ik die keuze niet wil

Neem alles wat ik heb, neem mijn stem

Slaap aan de rand van de aarde

Ver van de lente van het leven

Wedergeboorte

Na de jaren hier te hebben doorgebracht

Ik ben nog steeds niet duidelijk

Het besef nadert

Dat alles wat we ooit zullen weten, angst is