The Dying Californian - Wilderun

Lay up nearer, brother, nearer

For my limbs are growing old

And thy presence seemeth nearer

When thine arms around me fold

I am dying, brother, dying

Soon you’ll miss me in your berth

For my form will soon be lying

'Neath the oceans briny surf

Tell my father when you see him

That in death I prayed for him

Prayed that I might only meet him

In a world that’s free of sin

Tell my mother, God assist her

Now that she is growing old

That her child would glad have kissed her

When his lips grew pale and cold

Will you gain what I’ve lost?

On this broken journey of trust

Carry my soul back hom

Paint me the land of our childhood

Tell m of love in their hearts

Show me the strength of our fathers

As you linger while I depart

And if death does not shine behind the white clouds

Harness my one final breath

Let it sweep cross the plains of their memories

And give wind to their sails as they venture into the dark

Can you grasp it my loyal brother?

Oh please help me.

I can’t find the way

Will the wind whisper of glory’s road?

Or will the skies shiver as this tales tragedy unfolds?

As the seas fall away, I hear

A child’s voice led astray

Father, the legends you passed down to me

They have not saved me the fate I’ve met

I’ve gathered your spark for their eyes to see

Can they light the candles we’ve left?

Silhouette stained in their minds

Cursed figure leaves them blind

Let go of this pain

She will still remain

Hear them speak your name

Listen brother, catch each whisper

Tis my wife I speak of now

Tell oh tell her how I missed her

When the fever burned my brow

Tell her she must kiss my children

Like the kiss I last impressed

Hold them as when last I held them

Held them closely to my chest

Drown my pride with the blood I’ve given

My selfish fear has despairful, tired eyes

If you catch them the flames forbidden

I can let the haunting storm subside

Through the beckoning, frozen horizon

A golden beam casts its life 'cross the earth

It was for them I crossed the ocean

What my hopes were I will not tell

But they gained an orphan’s portion

Yet he doth all things well

Tell them I have reached the haven

Where I sought the precious dust

And I gained a port called Heaven

Where the gold will never rust

Lig dichterbij, broer, dichterbij

Want mijn ledematen worden oud

En uw aanwezigheid lijkt dichterbij

Wanneer je armen om me heen vouwen

Ik ga dood, broer, ik ga dood

Binnenkort zul je me missen in je ligplaats

Want mijn formulier zal binnenkort liegen

'Neath the oceans zilte branding'

Vertel het mijn vader als je hem ziet

Dat ik in de dood voor hem heb gebeden

Ik heb gebeden dat ik hem alleen zou ontmoeten

In een wereld die vrij is van zonde

Vertel mijn moeder, God sta haar bij

Nu ze oud wordt

Dat haar kind haar graag had gekust

Toen zijn lippen bleek en koud werden

Krijg je wat ik heb verloren?

Op deze gebroken reis van vertrouwen

Draag mijn ziel terug naar huis

Schilder me het land van onze kindertijd

Vertel me van liefde in hun hart

Laat me de kracht van onze vaders zien

Terwijl jij blijft hangen terwijl ik vertrek

En als de dood niet schijnt achter de witte wolken

Gebruik mijn laatste adem

Laat het de vlakten van hun herinneringen oversteken

En geef wind aan hun zeilen terwijl ze zich in het donker wagen

Kun je het begrijpen, mijn trouwe broer?

Help me alsjeblieft.

Ik kan de weg niet vinden

Zal de wind fluisteren over de weg van glorie?

Of zal de lucht rillen als deze tragedie zich ontvouwt?

Terwijl de zeeën wegvallen, hoor ik:

Een kinderstem leidde op een dwaalspoor

Vader, de legendes die je aan mij hebt doorgegeven

Ze hebben me het lot dat ik heb ontmoet niet gered

Ik heb je vonk verzameld zodat hun ogen het kunnen zien

Kunnen ze de kaarsen aansteken die we nog hebben?

Silhouet bevlekt in hun gedachten

Vervloekte figuur laat ze blind

Laat deze pijn los

Ze zal nog steeds blijven

Hoor ze je naam zeggen

Luister broer, vang elke fluistering op

Dit is mijn vrouw waar ik het nu over heb

Vertel oh vertel haar hoe ik haar heb gemist

Toen de koorts mijn voorhoofd brandde

Zeg haar dat ze mijn kinderen moet kussen

Zoals de kus die ik voor het laatst indruk maakte

Houd ze vast zoals de laatste keer dat ik ze vasthield

Hield ze dicht tegen mijn borst aan

Verdrink mijn trots met het bloed dat ik heb gegeven

Mijn egoïstische angst heeft wanhopige, vermoeide ogen

Als je ze vangt, zijn de vlammen verboden

Ik kan de angstaanjagende storm laten liggen

Door de wenkende, bevroren horizon

Een gouden straal werpt zijn leven 'over de aarde'

Het was voor hen dat ik de oceaan overstak

Wat mijn hoop was, zal ik niet vertellen

Maar ze kregen een weesgedeelte

Toch doet hij alle dingen goed

Vertel ze dat ik de haven heb bereikt

Waar ik het kostbare stof zocht

En ik kreeg een poort genaamd Heaven

Waar het goud nooit zal roesten