Storm Along - Wilderun

Stormie’s gone, the good old man

To my aye storm along

Oh, Stormie’s gone, the good old man

Aye aye Mister Storm along

They dug his grave with a silver spade

To my aye storm along

The shroud of finest silk was made

Aye aye Mister Storm along

He’s moored at least and furled his sail

To my aye storm along

No danger now from wreck or gale

Aye aye Storm along

Of captain brave, he was the best

To my aye storm along

But now he’s gone and is at rest

Aye aye Mister Storm along

Old Storm has heard the angel call

To my aye storm along

So sing his dirge, now one and all

I recall the day the hurricane

Engulfed a hundred ships

Fate was stripped from our hands

Waves of the size of mountainsides bludgeoned us one by one

Stormie saved so many under the veil of the blackened sun

As the wind came to a calm

The bright sun awakened the dawn

We stood in silence endlessly

And gazed to the edge of the sea

As we turned our heads

And looked back towards the shore

Our hearts sunk ever low

For our captain was no more

Still his body lay

At the breaking of the day

We lowered him with a golden chain

Our eyes dim with more than rain

He lies in an earthen bed

Our hearts are sore, our eyes are red

Storm along, we must now venture on

Into the beauty of the open sea

Our will must not become undone

Journey onwards far as our eyes can see

O do not mourn for long

Let our words ring on in his memory

The vast horizon draws us near

Journey onwards

Stormie is weg, de goede oude man

Om mijn aye mee te stormen

Oh, Stormie is weg, de goede oude man

Aye aye Mister Storm mee

Ze groeven zijn graf met een zilveren schop

Om mijn aye mee te stormen

De lijkwade van de beste zijde is gemaakt

Aye aye Mister Storm mee

Hij is in ieder geval afgemeerd en heeft zijn zeil opgerold

Om mijn aye mee te stormen

Geen gevaar nu door wrak of storm

Aye aye Storm mee

Van kapitein dapper, hij was de beste

Om mijn aye mee te stormen

Maar nu is hij weg en heeft hij rust

Aye aye Mister Storm mee

Oude Storm heeft de engel horen roepen

Om mijn aye mee te stormen

Dus zing zijn klaaglied, nu één en al

Ik herinner me de dag van de orkaan

Honderd schepen overspoeld

Het lot werd uit onze handen geroofd

Golven ter grootte van een berghelling sloegen ons een voor een neer

Stormie heeft zoveel gered onder de sluier van de zwartgeblakerde zon

Toen de wind tot rust kwam

De felle zon wekte de dageraad

We stonden eindeloos stil

En staarde naar de rand van de zee

Terwijl we onze hoofden draaiden

En keek terug naar de kust

Ons hart zonk ooit diep

Want onze kapitein was niet meer

Zijn lichaam lag nog steeds

Bij het aanbreken van de dag

We hebben hem met een gouden ketting laten zakken

Onze ogen dimmen met meer dan regen

Hij ligt in een aarden bed

Onze harten doen pijn, onze ogen zijn rood

Storm mee, we moeten nu verder gaan

In de schoonheid van de open zee

Onze wil mag niet ongedaan worden gemaakt

Reis verder zo ver als onze ogen kunnen zien

O treur niet lang

Laat onze woorden in zijn herinnering blijven klinken

De uitgestrekte horizon brengt ons dichterbij

Reis verder