Научи меня жить - Воскресение, Алексей Романов

Научи меня жить, научи меня что-нибудь делать

Сочтены мои ночи и дни, словно сны, коротки

А то, что любит сквозь сон, то, что дышит от имени тела

Это только тень на горячем песке у ленивой реки

Научи меня что выбирать между черным и белым

Чтоб чужое добро на твое и мое не делить

Дай мне лезвие мысли вонзить между частью и целым

И назови мне высокую цель, научи меня жить

Привяжи мне бумажные крылья – свободу и совесть

Не оставь меня в бурю и в штиль, упаси от беды

За то, что было и будет и чем, наконец, успокоюсь

Дай мне душу – в ладонях с водой отраженьем звезды

А то, что нажито, прожито – прах, ни о чем не жалею

Что прошло по колено во лжи, что по горло в тоске

Научи меня заново, я ничего не умею

А то, что есть у меня – только тень на горячем песке

Leer me hoe te leven, leer me hoe ik iets moet doen

Mijn nachten zijn geteld en mijn dagen zijn kort als dromen

En wat liefheeft door een droom, wat ademt namens het lichaam

Het is gewoon een schaduw op het hete zand bij een luie rivier

Leer me wat ik moet kiezen tussen zwart en wit

Zodat het welzijn van iemand anders niet wordt verdeeld in het jouwe en het mijne

Geef me het blad van de gedachte om tussen het deel en het geheel te duiken

En geef me een hoog doel, leer me hoe te leven

Bind me papieren vleugels - vrijheid en geweten

Laat me niet achter in een storm en in rust, red me van problemen

Voor wat was en zal zijn en wat, eindelijk, zal ik kalmeren

Geef me een ziel - in de palmen van water met een weerspiegeling van een ster

En wat is verworven, geleefd - stof, ik heb nergens spijt van

Wat ging kniediep in leugens, wat was nekdiep in angst?

Leer het me nog eens, ik kan niets doen

En wat ik heb is slechts een schaduw op het hete zand