Ждёт она меня - Виталий Аксёнов

Ждёт она меня, ждёт,

Да и я то не стальной.

Поезд мчит меня вперёд,

Скоро уж перрон родной.

Скоро уж обнимемся,

И взлетим под небеса,

Льётся песней голос твой,

Льётся всё: «Привет, родной».

Ждёт она меня, ждёт,

Поддержи её, Господь,

Что теперь мне снег, лёд,

Ждёт она меня, ждёт,

У неё огонь в глаз,

У неё тепло в руках,

Ну, как же без неё мне,

Ну, как же не лететь к тебе.

У неё в глазах моря,

У неё в руках поля,

Ну, как же без неё мне,

Ну, как же не лететь к тебе.

Ждёт она меня, ждёт,

Это ли не чудеса.

Забивали год в год,

Схоронили небеса.

А кто ж меня счастливее,

Я вновь её по имени

Назову, ведь ты со мной,

И в мире нет такой другой.

Звенят кузнечики в полях моих,

Играют скрипки только для двоих,

И счастье с улицы на улицу,

Лишь только к нашему крыльцу.

Ze wacht op mij, wacht

Ja, en ik ben niet van staal.

De trein brengt me vooruit

Binnenkort zal het platform dierbaar zijn.

We knuffelen snel

En we gaan de lucht in,

Je stem zingt,

Alles stroomt: "Hallo, schat."

Ze wacht op mij, wacht

Steun haar Heer

Wat is nu sneeuw, ijs voor mij,

Ze wacht op mij, wacht

Ze heeft vuur in haar oog

Ze heeft warmte in haar handen,

Nou, hoe kan ik zonder haar,

Nou, waarom niet naar jou vliegen.

Ze heeft de zee in haar ogen,

Ze heeft velden in haar handen,

Nou, hoe kan ik zonder haar,

Nou, waarom niet naar jou vliegen.

Ze wacht op mij, wacht

Zijn het geen wonderen.

Ze scoorden jaar na jaar,

Hemel begraven.

En wie is er gelukkiger dan ik

Ik weer bij haar naam

Ik zal bellen, omdat je bij me bent,

En er is geen ander zoals het in de wereld.

Sprinkhanen rinkelen in mijn velden,

Violen spelen alleen voor twee

En geluk van straat tot straat,

Alleen naar onze veranda.