Подарки - Виталий Аксёнов

Лошади бежали не спеша,

Я в полглаза искренне дремал.

Зимний лес тревогою дыша,

Мне изредка лошадок понукал.

А сани мои давят, давят снег в накат.

Я болен желаньем, скорее увидеть тебя.

Я путаю всё, потерял, где рассвет, где закат.

Я еду к тебе, не знавая покоя, ни сна.

Я еду вспоминаю ту весну,

И наши встречи, девочка моя.

Твои глаза и дивную косу,

В которую вплетал ромашки я.

С тех пор сны мои давно уж дышат тобой.

Все песни стихи пропитаны мёдом любви.

Влеченье к тебе велико, на пути мне не стой.

Что волки, что кроки, что скрежет колючей зимы.

А я везу тебе подарки, — свет зари.

Настой живой, зубровки, старки, — сам варил.

Рыбки взял тебе на Волге, на Оби.

Осетров, муксун и нельму, — сам ловил.

А я везу тебе подарки, — из тайги.

Топтыжку — мишку, знаешь, еле уговорил.

Морошки, клюквы да брусники с головой.

Всю красу, да и конечно — мою любовь.

Ты знаешь, я давненько здесь осел.

Подался в лес, в берёзовые сны.

От подлости людской и от страстей,

От сплетен, городов и суеты.

De paarden renden langzaam

Ik ben oprecht in half mijn ogen ingedommeld.

Het winterbos ademt van angst,

Af en toe spoorde ik paarden aan.

En mijn slee verplettert, verplettert de sneeuw tot een rol.

Ik ben ziek van een verlangen om je eerder te zien.

Ik verwar alles, ik verloor waar de dageraad is, waar de zonsondergang is.

Ik ga naar je toe, zonder rust of slaap.

Ik ga me die lente herinneren

En onze ontmoetingen, mijn meisje.

Je ogen en prachtige vlecht,

Waarin ik madeliefjes weefde.

Sindsdien ademen mijn dromen al heel lang met je mee.

Alle liedjes en gedichten zijn doordrenkt met de honing van liefde.

De aantrekkingskracht tot jou is groot, sta me niet in de weg.

Wat zijn wolven, wat zijn krokodillen, wat is het geratel van een stekelige winter.

En ik breng je geschenken - het licht van de dageraad.

De infusie is levend, bizons, starks, - hij brouwde.

Ik heb de vis voor je meegenomen op de Wolga, op de Ob.

Steur, muksun en nelma - ik heb het zelf gevangen.

En ik breng je geschenken - van de taiga.

Toptyzhka - een beer, weet je, nauwelijks overtuigd.

Bergbraambessen, veenbessen en vossenbessen met een kop.

Al het moois, en natuurlijk - mijn liefste.

Weet je, ik ben hier al heel lang.

Hij ging het bos in, in berkendromen.

Van menselijke gemeenheid en van hartstochten,

Van roddels, steden en ophef.