Violets for a Dead Girl - Chamber - L'Orchestre De Chambre Noir

Don’t stray from the path

The good people say

Well, she never did

But in a dark grove she lay

The snow, it was falling

As a stranger passed by

And gazed right into

Her lifeless, little eyes

There was something about her

The good people say

Rumours start spreading

Once started, they’ll stay

She went with the wolves

A whisper goes round

That her pale skin was ripped and torn

The night she was found

And on her bare breast

A frozen flower lay

It was a violet

That’s what people say

Violets were your favourite flowers

You always smiled when I

Gave them to you

Now I stand at your grave

Trembling for hours

My numb hands clutch

At frozen flowers

But flowers won’t do

No more smile comes from you…

She was that kind of woman

Man loves to adore

But her tender kisses

Left me longing for more

I try to be humble

The best that I can

But there is a wolf

Hiding in every man.

It lies there waiting

And when time is right

Love turns to hunger

In a dark grove at night.

What difference does it make

If you run, scream or cry?

When a wolf has scented blood

All that’s left is to die…

Even if I placed a violet

Into a cold hand

Some things had to happen

There’s no way to pretend

Violets were your favourite flowers

You always smiled when I

Gave them to you

Now I stand at your grave

Shaking for hours

My numb hands clutch

At frozen flowers

Violets, your favourite flowers

You always smiled when I

Gave them to you

Now I stand at your grave

And grief devours

What’s left of my soul

And the frozen flowers

Those flowers won’t do

No more smile comes from you…

dwaal niet van het pad af

De goede mensen zeggen

Nou, dat deed ze nooit

Maar in een donker bos lag ze

De sneeuw, het viel

Als een vreemdeling kwam voorbij

En keek recht in

Haar levenloze, kleine ogen

Er was iets met haar

De goede mensen zeggen

Geruchten beginnen zich te verspreiden

Eenmaal begonnen, blijven ze

Ze ging met de wolven

Er gaat een fluistering rond

Dat haar bleke huid gescheurd en gescheurd was

De nacht dat ze werd gevonden

En op haar blote borst

Een bevroren bloemleg

Het was een viooltje

Dat is wat mensen zeggen

Viooltjes waren je favoriete bloemen

Je lachte altijd als ik

Heb ze aan jou gegeven

Nu sta ik bij je graf

Urenlang trillen

Mijn verdoofde handen grijpen vast

Bij bevroren bloemen

Maar bloemen doen het niet

Er komt geen glimlach meer van jou...

Ze was zo'n vrouw

De man houdt ervan om te aanbidden

Maar haar tedere kussen

Laat me verlangen naar meer

Ik probeer nederig te zijn

Het beste dat ik kan

Maar er is een wolf

Verborgen in elke man.

Het ligt daar te wachten

En wanneer de tijd rijp is

Liefde verandert in honger

In een donker bos 's nachts.

Wat maakt het uit

Als je rent, schreeuwt of huilt?

Wanneer een wolf bloed heeft geroken

Het enige dat overblijft is om te sterven...

Zelfs als ik een viooltje heb geplaatst

In een koude hand

Er moesten wat dingen gebeuren

Er is geen manier om te doen alsof

Viooltjes waren je favoriete bloemen

Je lachte altijd als ik

Heb ze aan jou gegeven

Nu sta ik bij je graf

Urenlang schudden

Mijn verdoofde handen grijpen vast

Bij bevroren bloemen

Viooltjes, je favoriete bloemen

Je lachte altijd als ik

Heb ze aan jou gegeven

Nu sta ik bij je graf

En verdriet verslindt

Wat is er nog over van mijn ziel?

En de bevroren bloemen

Die bloemen doen het niet

Er komt geen glimlach meer van jou...