Нужно проснуться - Виконт

Я видел сон о тёмных днях, и свет

Не мог найти к людским сердцам дорогу

И вдруг, проснувшись, мне пришел ответ

Что я не сплю, и в этот сумрак

сон пришёл за мной.

И этот сон открыл мне свой секрет,

Добавив в чашу горсть любви и крови.

Он рассказал о том, что больше нет

Отпора злу и человек

забыл, что он герой.

Нет!

Наша мощь не ушла ни куда

Боль, яркий свет, кровь и вода

Ветер и гром святы всегда

В наших сердцах.

Нет!

Наша мощь — стихия огня,

Молнии бьют в спину врага

Мы не умрём, мы навсегда.

Нужно проснуться!

И шепчет сон, вам не раскрыть глаза,

И правда дней дана теперь не многим

Героев нет, не будет никогда

И род людской забыл про долг

Он занят лишь собой.

Вещает сон: «Я видел города,

Где лучших жгли, и жизнь лишали воли

Зачем вам свет, здесь жрут самих себя?

Ещё лишь миг и мой триумф

над миром вознесёт».

Ik had een droom over donkere dagen en licht

Kon geen weg vinden naar de harten van mensen

En plotseling, toen ik wakker werd, kreeg ik een antwoord

Dat ik niet slaap, en in deze schemering

de slaap kwam voor mij.

En deze droom onthulde zijn geheim aan mij,

Een handvol liefde en bloed aan de kom toevoegen.

Hij vertelde dat er niet meer is

Weer het kwaad en de mens af

Ik was vergeten dat hij een held is.

Niet!

Onze kracht is nergens heen gegaan

Pijn, fel licht, bloed en water

Wind en donder zijn altijd heilig

In onze harten.

Niet!

Onze kracht is het element vuur,

Bliksem treft de rug van de vijand

We zullen niet sterven, we zijn voor altijd.

Moet wakker worden!

En een droom fluistert, je kunt je ogen niet openen,

En de waarheid van dagen wordt nu niet aan velen gegeven

Er zijn geen helden, die zullen er ook nooit zijn

En de mensheid vergat schulden

Hij is alleen met zichzelf bezig.

Een droom zendt uit: "Ik zag steden,

Waar de beste werden verbrand, en het leven werd beroofd van de wil

Waarom heb je licht nodig, ze eten hier zelf?

Een momentje en mijn triomf

boven de wereld uitstijgen."