Atrás Queda el Pueblo - Victor Manuel

Con un saco viejo, dos tristes monedas y un rezo en las labios

Salí una mañana con ojos de niño, abiertos los brazos

Atrás queda el pueblo, la niña morena y los sueños frustrados

Delante caminos, caminos inciertos, caminos amargos

El viejo francisco recita consejos, me extiende su mano

El cura felipe bendice mi frente y le beso la mano

Repican campanas, ya están las beatas moviendo los labios

Me han prometido velar mi camino rezando rosarios

Hay un silencio que rompen los gritos de un niño llorando

Y todo el mundo del pobre al alcalde me estrecha la mano

La abuela solloza, abuelo se crece y le tiemblan los labios

El tren ha partido y el humo envuelve mi pueblo lejano

Met een oude zak, twee droevige munten en een gebed op zijn lippen

Op een ochtend ging ik naar buiten met de ogen van een kind, de armen open

Weg is de stad, het donkerharige meisje en de gefrustreerde dromen

Wegen vooruit, onzekere wegen, bittere wegen

De oude Francisco reciteert advies, steekt zijn hand naar me uit

De priester Felipe zegent mijn voorhoofd en ik kus zijn hand

Klokken luiden, de vromen bewegen hun lippen al

Ze hebben me beloofd op mijn weg te letten door rozenkransen te bidden

Er valt een stilte die wordt verbroken door het geschreeuw van een huilend kind

En iedereen, van de arme man tot de burgemeester, schudt mijn hand

Oma snikt, opa wordt volwassen en zijn lippen trillen

De trein is vertrokken en de rook omhult mijn verre stad