Phidylé - Veronique Gens, Susan Manoff, Анри Дюпарк

L’herbe est molle au sommeil sous les frais peupliers

Aux pentes des sources moussues

Qui dans les prés en fleur germant par mille issues

Se perdent sous les noirs halliers

Repose, ô Phidylé !

Midi sur les feuillages

Rayonne et t’invite au sommeil

Par le trèfle et le thym, seules, en plein soleil

Chantent les abeilles volages

Un chaud parfum circule au détour des sentiers

La rouge fleur des blés s’incline

Et les oiseaux, rasant de l’aile la colline

Cherchent l’ombre des églantiers

Mais, quand l’Astre, incliné sur sa courbe éclatante

Verra ses ardeurs s’apaiser

Que ton plus beau sourire et ton meilleur baiser

Me récompensent de l’attente

Het gras ligt zacht te slapen onder de koele populieren

Op de hellingen van bemoste bronnen

Wie in de bloeiende weiden ontkiemt door duizend verkooppunten

Verdwaal onder het zwarte struikgewas

Rust, o Phidile!

Middag op de bladeren

Straalt uit en nodigt uit om te slapen

Bij klaver en tijm, alleen, in de volle zon

De wispelturige bijen zingen

Een warm parfum circuleert in de bocht van de paden

De rode tarwebloem buigt

En de vogels, afromen van de heuvel

Zoek de schaduw van de rozenbottels

Maar toen de ster, gekanteld op zijn oogverblindende curve

Zal zijn enthousiasme zien afnemen

Dan je beste glimlach en je beste kus

Beloon me voor het wachten