White Light - Vanna

Oh, I’m waiting in the calm before the storm for the tides to turn and wash me

away.

Oh, debating the last time we felt warm, we’ve always turned a cold shoulder.

To the blinding white light, where I know I’m not alone, gravity pulled me out

here.

To the reaching skyline, where men look for their rest, to my knees I drop at

last.

With worn out hands I present them to the sky, only to feel your guiding light.

To the blinding white light, x2

Where I know I’m not alone, gravity pulled me out here.

Maybe I can call this home.

So many lights flickered black, yet you’ve refused to burn out like that.

So to my true north I let my body fade, and there I will live out the rest of

my days,

For you have come and saved brought the lost back,

So you will remain here and I’ll fade, I’ll fade to black, and I’ll fade.

I’ll fade to black.

We all fade, we all fade to black.

To the blinding white light, x2

Where I know I’m not alone, gravity pulled me out here, gravity pulled me out.

To the blinding white light, x2

Where I know I’m not alone, gravity pulled me out here.

Maybe I can call this home.

You are the white light, we fade to black,

You are the white light, we fade, we fade to black.

You are the white light (where I know I’m not alone), we fade to black,

You are the white light (maybe I can call this home), we fade, we fade to black.

You are the white light (where I know I’m not alone), we fade, we fade to black.

You are the white light (maybe I can call this home), we fade.

Oh, ik wacht in de stilte voor de storm op het tij om te keren en mij te wassen

weg.

Oh, discussiërend over de laatste keer dat we ons warm voelden, hebben we altijd een koude schouder gedraaid.

Naar het verblindende witte licht, waarvan ik weet dat ik niet alleen ben, trok de zwaartekracht me eruit

hier.

Naar de verreikende skyline, waar mannen hun rust zoeken, tot mijn knieën laat ik me vallen

laatst.

Met uitgeputte handen presenteer ik ze aan de hemel, alleen om je leidende licht te voelen.

Naar het verblindende witte licht, x2

Waar ik weet dat ik niet de enige ben, heeft de zwaartekracht me hierheen getrokken.

Misschien kan ik dit thuis noemen.

Zoveel lichten flikkerden zwart, maar je hebt geweigerd om zo op te branden.

Dus naar mijn ware noorden laat ik mijn lichaam vervagen, en daar zal ik de rest van leven

mijn dagen,

Want je bent gekomen en gered, bracht de verlorenen terug,

Dus jij blijft hier en ik vervaag, ik vervaag naar zwart en ik vervaag.

Ik vervaag naar zwart.

We vervagen allemaal, we vervagen allemaal naar zwart.

Naar het verblindende witte licht, x2

Waar ik weet dat ik niet alleen ben, trok de zwaartekracht me hierheen, de zwaartekracht trok me eruit.

Naar het verblindende witte licht, x2

Waar ik weet dat ik niet de enige ben, heeft de zwaartekracht me hierheen getrokken.

Misschien kan ik dit thuis noemen.

Jij bent het witte licht, wij vervagen tot zwart,

Jij bent het witte licht, we vervagen, we vervagen tot zwart.

Jij bent het witte licht (waar ik weet dat ik niet alleen ben), we vervagen naar zwart,

Jij bent het witte licht (misschien kan ik dit thuis noemen), we vervagen, we vervagen naar zwart.

Jij bent het witte licht (waar ik weet dat ik niet de enige ben), we vervagen, we vervagen naar zwart.

Jij bent het witte licht (misschien kan ik dit thuis noemen), wij vervagen.