Зима и весна - Vanich

Чем ниже падает, тем шире открывает глаза

Когда уже не страшно, просто замерзает

Не понимает, что кому-то все-таки нужен,

Что его согрели бы, закрыли от стужи.

Он пробовал все, стало не интересно вдруг

Сам дотемна пить до утра по кругу

Бросил подругу, неделя работы, неделя зимы

Боюсь, что он не доживет до весны.

Сегодня больше, чем вчера холоднее, но

Все ровно этот холодный мир его не греет

Из памяти образы замерзли, застыли

На фотографиях лица покрыты инеем.

Кроме одного, от него всегда тепло,

Поют птицы в душе, его крестик на шее,

Но в этот раз он не дотянулся,

Не взглянул на него сквозь разбитое стекло!

Память не подводила, глаза его видели

Он помнил, как сейчас тот день и тот час,

Когда жизнь рассыпалась на осколки

И черт знает была она короткой или долгой.

Люди говорят, что время лечит,

Но если жизнь беспечна, то все без толку.

Если сам себе не хозяин, сам себе не судья,

То копейку стоит жизнь твоя.

А быть или не быть дело твое,

А жизнь она так и дальше час за часом идет.

И сколько ты не оцениваешь ее,

Она все ровно пересчитает тебя день за днем.

Одни утверждают, что смысл жизни в смерти,

А еще верю, что смысл в любви

Наверно, правы те третьи, что знают ответ,

Но не ответят, сколько не проси.

Наверно, когда-нибудь я найду те слова,

Что раскрутят эту планету заново

И после долгой осени наступит лето,

А после лета почему-то вдруг наступит весна.

Ведь каждому из нас жизнь дана, чтоб прожить,

А не для того, чтоб без толку транжирить

И в твоих силах сделать так, чтобы всегда

После весны не было зимы, а после света тьмы…

Hoe lager het valt, hoe wijder het zijn ogen opent

Als het niet langer eng is, bevriest het gewoon

Hij begrijpt niet dat iemand nog steeds nodig heeft

Dat ze hem zouden opwarmen, hem zouden buitensluiten van de kou.

Hij probeerde van alles, het werd ineens niet interessant

Zelf tot het donker is om te drinken tot de ochtend in een cirkel

Een vriendin achtergelaten, een week werken, een week winter

Ik ben bang dat hij niet tot de lente zal leven.

Het is vandaag kouder dan gisteren, maar

Precies deze koude wereld verwarmt hem niet

Vanuit het geheugen bevroor de beelden, bevroor

Op de foto's zijn gezichten bedekt met rijp.

Behalve één, het is altijd warm van hem,

Vogels zingen in de douche, zijn kruis in zijn nek,

Maar deze keer reikte hij niet uit,

Ik heb hem niet door het gebroken glas bekeken!

Het geheugen faalde niet, zijn ogen zagen

Hij herinnerde zich hoe die dag en dat uur nu is,

Toen het leven in stukken viel

En de duivel weet of het kort of lang was.

Mensen zeggen dat tijd heelt

Maar als het leven zorgeloos is, dan is alles nutteloos.

Als je niet je eigen meester bent, ben je ook niet je eigen rechter,

Je leven is een cent waard.

En zijn of niet zijn is jouw zaak,

En het leven gaat zo door, uur na uur.

En hoeveel je haar niet waardeert,

Ze zal je dag in dag uit precies tellen.

Sommigen beweren dat de zin van het leven in de dood ligt,

Ik geloof ook dat de betekenis verliefd is

Waarschijnlijk hebben de derde die het antwoord weten gelijk,

Maar ze zullen niet antwoorden, hoeveel je ook vraagt.

Ik denk dat ik ooit die woorden zal vinden

Dat zal deze planeet opnieuw doen draaien

En na een lange herfst zal de zomer komen,

En na de zomer, om de een of andere reden, zal de lente plotseling komen.

Ieder van ons krijgt tenslotte een leven om te leven,

En niet om nutteloos te verkwisten

En het is in jouw macht om ervoor te zorgen dat altijd

Na de lente was er geen winter, en na het licht was er geen duisternis...