Шахматы - Vanich

— Мат!

— А говорил: «Второй разряд».

— Он хвастун.

— Нечестная игра, вы за счет моих мозгов выиграли.

— Если б у тебя мозги были…

— Давай еще сыграем?

— Можно.

— Давай!

Здесь помощи никто не просит,

Здесь поле восемь на восемь,

Здесь чёрные и белые клетки,

На них гордые фигуры, марионетки.

Здесь помощи никто не просит,

Здесь поле восемь на восемь,

Здесь чёрные и белые клетки,

На них гордые фигуры, марионетки.

Здесь помощи никто не просит…

Чувства иногда так сложно объяснить,

Хотя, вроде, мне уже не одиннадцать.

Жаль, что цвета всё сильнее тускнеют,

Нервы стареют и всё больше оттенков серого.

Не стану первым, у кого истерика

Без крика, без боли, без глупости.

Присягал на верность себе и предаю.

Надо расти самому, а не строить Илью.

Боюсь чего-то, убегаю, закрываю глаза,

Смотрю вперёд, а сам отступаю назад.

Всё больше становлюсь похожим на свою тень,

Всё больше тень становится похожа на меня.

Хочется сдуру с головой в бой

Или жестокий фильм с хорошим концом,

А то уже нет интереса в шахматных играх —

Надоело присутствовать лишь в титрах.

Опыты ставят над душой,

Один большой опыт и одна большая игра.

Но ведь игра перестаёт быть таковой,

Когда нет конца, или кончается вместе с тобой.

Мой путь, моя вера, моя жизнь продолжается

Как и раньше, и не кончается игра.

Как только фигуры замешкаются,

Так сразу ферзём станет пешка.

— Киндер-мат!

— Нечестная игра!

Ты специально мои ходы плохо думал!

— Своими мозгами надо играть!

— Как он может своими мозгами играть, когда он эти куклы в первый раз видит?!

— Не мое дело.

Отдавайте мой выигрыш!

- Mat!

- En hij zei: "Tweede categorie."

- Hij is een opschepper.

“Oneerlijk spel, je hebt gewonnen ten koste van mijn hersens.

- Als je hersens had...

- Laten we opnieuw spelen?

- Kan.

- Laten we!

Niemand vraagt ​​hier om hulp

Hier is het veld acht bij acht,

Hier zijn zwarte en witte cellen,

Ze hebben trotse figuren, poppen.

Niemand vraagt ​​hier om hulp

Hier is het veld acht bij acht,

Hier zijn zwarte en witte cellen,

Ze hebben trotse figuren, poppen.

Niemand vraagt ​​hier om hulp...

Gevoelens zijn soms zo moeilijk uit te leggen

Hoewel, zo lijkt het, ik geen elf meer ben.

Jammer dat de kleuren steeds meer vervagen,

Zenuwen verouderen en steeds meer grijstinten.

Ik zal niet de eerste zijn die een driftbui krijgt

Geen geschreeuw, geen pijn, geen domheid.

Ik zwoer trouw aan mezelf en verraadde.

We moeten zelf groeien en Ilya niet bouwen.

Ik ben ergens bang voor, ik ren weg, ik sluit mijn ogen,

Ik kijk vooruit en stap achteruit.

Ik word meer en meer als mijn schaduw,

Meer en meer wordt de schaduw zoals ik.

Ik wil dwaas met mijn hoofd in de strijd

Of een wrede film met een happy end

En dan is er geen interesse in schaakspellen -

Ben het zat om alleen in de aftiteling te staan.

Experimenten over de ziel,

Eén grote ervaring en één groot spel.

Maar het spel houdt op zo te zijn,

Wanneer er geen einde is, of eindigt met jou.

Mijn pad, mijn geloof, mijn leven gaat door

Net als voorheen eindigt het spel niet.

Zodra de cijfers aarzelen,

Dus de pion wordt meteen een dame.

- Kindermat!

— Oneerlijk spel!

Je dacht met opzet slecht over mijn zetten!

"Je moet met je hersens spelen!"

- Hoe kan hij met zijn hersens spelen als hij deze poppen voor het eerst ziet?!

- Het zijn mijn zaken niet.

Geef me mijn winst!