Alcestis on the Poetry Circuit - Vanessa Daou

The best slave

Does not need to be beaten

She beats herself

Not with a leather whip

Or with stick or twigs

Not with a blackjack

Or a billyclub

But with the fine whip

Of her own tongue

& the subtle beating

Of her mind

Against her mind

For who can hate her half so well

As she hates herself?

& who can match the finesse

Of her self-abuse?

Years of training

Are required for this

Twenty years

Of subtle self-indulgence

Self-denial;

Until the subject

Thinks herself a queen

& yet a beggar —

Both at the same time

She must doubt herself

In everything but love

She must choose passionately

& badly

She must feel lost as a dog

Without her master

She must refer all moral questions

To her mirror

She must fall in love with a cossack

Or a poet

She must never go out of the house

Unless veiled in paint

She must wear tight shoes

So she always remembers her bondage

She must never forget

She is rooted in the ground

Though she is quick to learn

& admittedly clever

Her natural doubt of herself

Should make her so weak

That she dabbles brilliantly

In half a dozen talents

& thus embellishes

But does not change

Our life

If she’s an artist

& comes close to genius

The very fact of her gift

Should cause her such pain

That she will take her own life

Rather than best us

& after she dies, we will cry

& make her a saint

De beste slaaf

Hoeft niet te worden geslagen

Ze slaat zichzelf

Niet met een leren zweep

Of met stok of twijgjes

Niet met een blackjack

Of een billyclub

Maar met de fijne zweep

Van haar eigen taal

& het subtiele kloppen

Van haar gedachten

Tegen haar geest

Want wie kan haar half zo goed haten

Omdat ze zichzelf haat?

& wie kan de finesse evenaren

Van haar zelfmisbruik?

Jarenlange training

Zijn hiervoor vereist

Twintig jaar

Van subtiele genotzucht

Zelfverloochening;

Tot het onderwerp

Vindt zichzelf een koningin

& toch een bedelaar—

Beide tegelijk

Ze moet aan zichzelf twijfelen

In alles behalve liefde

Ze moet hartstochtelijk kiezen

& slecht

Ze moet zich als een hond verloren voelen

Zonder haar meester

Ze moet alle morele vragen doorverwijzen

Naar haar spiegel

Ze moet verliefd worden op een kozak

Of een dichter

Ze mag nooit het huis uit gaan

Tenzij gehuld in verf

Ze moet strakke schoenen dragen

Dus ze herinnert zich altijd haar slavernij

Ze mag nooit vergeten

Ze is geworteld in de grond

Hoewel ze snel leert

& toegegeven slim

Haar natuurlijke twijfel aan zichzelf

Zou haar zo zwak moeten maken

Dat ze briljant ploetert

In een half dozijn talenten

& zo verfraait

Maar verandert niet

Ons leven

Als ze een artiest is

& komt dicht bij geniaal

Het feit zelf van haar geschenk

Zou haar zoveel pijn moeten doen

Dat ze zichzelf van het leven zal beroven

In plaats van ons te helpen

& nadat ze sterft, zullen we huilen

& maak van haar een heilige