Polvo de mariposas - Vanesa Martín

A veces me encuentro contigo

Cuando no te espero

Tras la sorpresa me toca pensarte

Érase una vez este maldito cuento

Aún sigo creyendo en el polvo de las mariposas

No quiero unas alas que vengan ya rotas

El mar siempre supo guardarme el secreto

Él me pide su trozo de arena y después lo pervierte

Va haciendo montañas para cuando llegue

Aquella que le hace bajar la marea

Te sentí tan dentro que a veces

Presiento que estás a mi lado

Me gusta contarte lo que me ha pasado

Hasta que descubro que he hablado sola

Llegó para irse como quien viaja a la cola del viento

Me hizo llorar al besarme muy lento

No habrá una ciudad donde no me emocione

No pude dejarte la puerta entreabierta esa tarde

Hacerte pasar para nunca agarrarte

Ya sabes que a ratos resulto una idiota

Yo no pude meterte en la caja de historias pendientes

Hablarte bonito mientras te me duermes

Quedarme tu tiempo a cambio de nada

Te sentí tan dentro que a veces

Presiento que estás a mi lado

Me gusta contarte lo que me ha pasado

Hasta que descubro que he hablado sola

Llegó para irse como quien viaja a la cola del viento

Me hizo llorar al besarme muy lento

No habrá una ciudad donde no me emocione

Ay, nananana…

Te sentí tan dentro…

A veces me encuentro contigo cuando no te espero

Tras la sorpresa me toca pensarte

Érase una vez este maldito cuento

soms ontmoet ik je

Als ik niet op je wacht

Na de verrassing moet ik aan je denken

Er was eens dit verdomde verhaal

Ik geloof nog steeds in het stof van vlinders

Ik wil geen vleugels die al gebroken zijn

De zee wist altijd mijn geheim te bewaren

Hij vraagt ​​me om zijn stuk zand en verdraait het dan

Het maakt bergen voor als het aankomt

Degene die ervoor zorgt dat je het tij laat zakken

Ik voelde je soms zo van binnen

Ik voel dat je aan mijn zijde staat

Ik vertel je graag wat er met mij is gebeurd

Totdat ik erachter kom dat ik tegen mezelf heb gepraat

Het kwam om te gaan als iemand die op de staart van de wind reist

Hij maakte me aan het huilen door me heel langzaam te kussen

Er zal geen stad zijn waar ik niet opgewonden raak

Ik kon die middag de deur niet voor je op een kier laten staan

Je doorverbinden om je nooit te pakken

Je weet dat ik soms een idioot ben

Ik kon je niet in de doos met openstaande verhalen plaatsen

Praat aardig tegen je terwijl je in slaap valt

Houd je tijd voor niets

Ik voelde je soms zo van binnen

Ik voel dat je aan mijn zijde staat

Ik vertel je graag wat er met mij is gebeurd

Totdat ik erachter kom dat ik tegen mezelf heb gepraat

Het kwam om te gaan als iemand die op de staart van de wind reist

Hij maakte me aan het huilen door me heel langzaam te kussen

Er zal geen stad zijn waar ik niet opgewonden raak

oh nana...

Ik voelde je zo van binnen...

Soms ontmoet ik je wanneer ik je niet verwacht

Na de verrassing moet ik aan je denken

Er was eens dit verdomde verhaal