La piel - Vanesa Martín

No sé por qué me siento aquí, ya ves

En el banquillo de los acusados

Mi crimen fue reconocer no querer ser

Aquello que me dibujabas

Y me machacas con ideas absurdas

Y te obsesionas con que no te supe ver

Que no me deje

Que no te deje

Por una vez aprendí que no pintabas nada aquí en mi vida

Y me escapé dejando atrás nostalgias y mentiras

Salté salté, a un vacio donde sigo estando en pie

Salté, dándome cuenta.

No más candados cuestión de piel

Pasaron años y aun ahora contaminas

Con el rencor de quien no lo supo entender

Me da pereza tomarme un café contigo

¡Joder!

después de ti mil veces yo me enamoré

Por una vez aprendí que no pintabas nada aquí en mi vida

Y me escapé dejando atrás nostalgias y mentiras

Salté salté, a un vacio donde sigo estando en pie

Salté, dándome cuenta.

No más candados

Por una vez aprendí que no pintabas nada aquí en mi vida

Y me escapé dejando atrás nostalgias y mentiras

Salté, salté, aun vacio donde sigo estando en pie

Salté, dándome cuenta.

No más candados que esto es la piel

Y así es la piel

Ik weet niet waarom ik hier zit, zie je?

In het dok

Mijn misdaad was toegeven dat ik dat niet wilde zijn

wat heb je me getekend

En je verplettert me met absurde ideeën

En je raakt geobsedeerd door het feit dat ik niet wist hoe ik je moest zien

verlaat me niet

dat ik je niet verlaat

Voor een keer heb ik geleerd dat je hier in mijn leven niets hebt geschilderd

En ik ontsnapte en liet nostalgie en leugens achter

Ik sprong, ik sprong, in een leegte waar ik nog steeds sta

Ik sprong en realiseerde het me.

Geen problemen meer met de huid van sloten

Jaren gingen voorbij en zelfs nu besmet je

Met de rancune van degenen die niet wisten hoe ze het moesten begrijpen

Ik ben te lui om koffie met je te drinken

Neuken!

na jou duizend keer werd ik verliefd

Voor een keer heb ik geleerd dat je hier in mijn leven niets hebt geschilderd

En ik ontsnapte en liet nostalgie en leugens achter

Ik sprong, ik sprong, in een leegte waar ik nog steeds sta

Ik sprong en realiseerde het me.

geen sloten meer

Voor een keer heb ik geleerd dat je hier in mijn leven niets hebt geschilderd

En ik ontsnapte en liet nostalgie en leugens achter

Ik sprong, ik sprong, nog steeds leeg waar ik nog steeds sta

Ik sprong en realiseerde het me.

Geen lokken meer dan dit is de huid

En zo is de huid