Me equivoqué - Vanesa Martín

Me equivoqué al quererle

Yo no estaba sola

Me equivoqué al sentir

Las huellas de sus ojos por mi boca

Tenía el tacto metido en la piel

Y no pude negarme

Nacía imprudencia por cada

Intención de venir a ganarme

Guardé toneladas de dudas

Y nervios bajo la ropa

Y a medias fui otra

Tiraba de mí con la fuerza

De aquello que mueve montañas

Mientras la vida más pura

Y más vida jamás me dejaba

Me equivoqué al querer

La inercia de mi piel

Llévenme ahí río abajo

Junto mis muñecas

A la altura de mi cara

Con verguenza y rabia declaré

A este amor una emboscada

Llévenme ahí río abajo

Hagan que la soledad me cure

Sentir no entiende de dominios

Quien tumba al perdedor desde su cumbre

De tierra y sal puñados

Para tomar conciencia

Dolor envuelto

En la misma saliva

Que demandaba urgencias

Me equivoqué señores

Si no merezco asiento, no, no, no

No me perdonen, no me perdonen

Sudé por sus mejillas

Y todo discurso

Se quedó en borrones

Me equivoqué

Me equivoqué, me equivoqué

Amé hasta su forma de callar

De callar mi nombre

Ik had het mis om van hem te houden

Ik was niet alleen

Ik was verkeerd om te voelen

De sporen van zijn ogen door mijn mond

Ik had de tact in de huid gestopt

En ik kon niet weigeren

Roekeloosheid werd voor elk geboren

Intentie om mij te komen winnen

Ik bleef tonnen twijfelen

En zenuwen onder de kleding

En ik was de helft van een ander

Hij trok me met de kracht

Van dat wat bergen verzet

Terwijl het puurste leven

En meer leven heeft me nooit verlaten

Ik had het fout om te willen

De traagheid van mijn huid

Breng me de rivier af

samen mijn poppen

ter hoogte van mijn gezicht

Met schaamte en woede verklaarde ik

Om deze liefde een hinderlaag

Breng me de rivier af

Laat eenzaamheid mij genezen

Gevoel begrijpt geen domeinen

Wie slaat de verliezer omver van zijn top

handenvol aarde en zout

bewust worden

verpakte pijn

In hetzelfde speeksel

wie had een noodgeval nodig?

Ik had het mis heren

Als ik geen stoel verdien, nee, nee, nee

Vergeef me niet, vergeef me niet

Ik zweet over haar wangen

en alle spraak

Hij bleef in vlekken

ik had het fout

Ik had het mis, ik had het mis

Ik hield zelfs van zijn manier van zwijgen

om mijn naam het zwijgen op te leggen