Осень прозрачное утро - Вадим Козин, Борис Фомин

Осень, прозрачное утро

Небо как будто в тумане

Даль из тонов перламутра

Солнце холодное, раннее

Где наша первая встреча

Яркая, острая, тайная

В тот летний памятный вечер

Милая, словно случайная

Не уходи!

— тебя я умоляю

Слова любви сто крат я повторю

Пусть осень у дверей, я это твердо знаю

Но все ж не уходи, — тебе я говорю.

Наш уголок нам никогда не тесен

Когда ты в нем, то в нем цветет весна

Не уходи, еще не спето столько песен

Еще звенит в гитаре каждая струна.

Herfst, transparante ochtend

De lucht lijkt in een mist te zijn

Afstand tot parelmoer tinten

De zon is koud, vroeg

Waar is onze eerste ontmoeting

Helder, scherp, geheim

Op die memorabele zomeravond

Lief, als een willekeurige

Ga niet weg!

- Ik smeek u

Ik zal de woorden van liefde honderd keer herhalen

Laat de herfst voor de deur staan, dit weet ik zeker

Maar ga nog steeds niet weg, zeg ik je.

Onze hoek is nooit dicht bij ons

Als je er in zit, dan bloeit de lente erin

Ga niet weg, er zijn nog zoveel liedjes niet gezongen

Elke snaar in de gitaar rinkelt nog steeds.