Мой костёр - Вадим Козин

Мой костер в тумане светит,

Искры гаснут на лету...

Ночью нас никто не встретит,

Мы простимся на мосту.

На прощанье шаль с каймою

Ты на мне узлом стяни;

Как концы ее, с тобою

Мы сходились в эти дни.

Кто-то мне судьбу предскажет?

Кто-то завтра, сокол мой,

На груди моей развяжет

Узел, стянутый тобой?

Вспоминай, коли другая,

Друга милого любя,

Будет песни петь, играя

На коленях у тебя!

Мой костер в тумане светит,

Искры гаснут на лету...

Ночью нас никто не встретит;

Мы простимся на мосту.

Ночь пройдет - и спозаранок

В степь далеко, милый мой,

Я уйду с толпой цыганок

За кибиткой кочевой.

Mijn vuur in de mist schijnt

Vonken gaan er spontaan uit...

Niemand zal ons 's nachts ontmoeten

Op de brug nemen we afscheid.

Vaarwel sjaal met rand

Je trekt een knoop om mij;

Als het einde ervan, met jou

We konden het goed vinden deze dagen.

Iemand mijn lot vertellen?

Iemand morgen, mijn valk,

Zal losmaken op mijn borst

De knoop die je hebt getrokken?

Onthoud, als een ander

Beste vriend, liefdevol

Zingt liedjes tijdens het spelen

Op je knieën!

Mijn vuur in de mist schijnt

Vonken gaan er spontaan uit...

Niemand zal ons 's nachts ontmoeten;

Op de brug nemen we afscheid.

De nacht gaat voorbij - en vroeg in de ochtend

Ver weg in de steppe, mijn liefste,

Ik vertrek met een menigte zigeuners

Achter de nomadische kibitka.