В путь-дорогу - Академический Ансамбль песни и пляски Российской Армии имени А.В. Александрова

Ничего нет на свете прекрасней дороги!

Не жалей ни о чем, что легло позади.

Разве жизнь хороша без ветров и тревоги?

Разве песне крылатой не тесно в груди?

За лиловый клочок паровозного дыма,

За гудок парохода на хвойной реке,

За разливы лугов, проносившихся мимо,

Я тебе благодарен и светлой тоске.

О, дорога, дорога!

Я знаю заране,

Что, как только потянет теплом по весне,

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

От качанья, от визга, от пляски вагона

Поднимается песенный ветер - и вот

Все летит с озаренного месяцем склона

На косматый, развернутый, в тучах, восход.

За разломом степей открываются горы,

В золотую пшеницу врезается путь,

Отлетают платформы, и с грохотом скорый

Разбивает пространство о дымную грудь.

О, дорога, дорога!

Я знаю заране,

Что, как только потянет теплом по весне,

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Вьются горы и реки в привычном узоре,

Но по-новому дышат под небом густым

И кубанские степи, и Черное море,

И высокий Кавказ, и обрывистый Крым.

О, дорога, дорога!

Я знаю заране,

Что, как только потянет теплом по весне,

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Все отдам я за солнце, за ветер скитаний,

За счастье бродить по родной стороне!

Er is niets mooiers in de wereld!

Heb geen spijt van iets dat achter lag.

Is het leven goed zonder wind en angst?

Zit het gevleugelde lied niet strak in de borst?

Voor een lila sliert locomotiefrook,

Voor het gefluit van een stoomboot op een naaldrivier,

Over de vloed van weilanden die voorbij razen,

Ik ben je dankbaar en heb een helder verlangen.

Oh schat, schat!

ik weet het van tevoren

Dat, zodra het warm wordt in de lente,

Ik zal alles geven voor de zon, voor de wind van omzwervingen,

Voor het geluk van zwerven rond de inheemse kant!

Ik zal alles geven voor de zon, voor de wind van omzwervingen,

Voor het geluk van zwerven rond de inheemse kant!

Van schommelen, van krijsen, van de dans van de wagen

De liedwind stijgt - en nu

Alles vliegt vanaf de helling verlicht door de maan

Op een ruige, uitgevouwen, in de wolken, zonsopgang.

Bergen openen zich achter de spleet van de steppen,

Het pad snijdt in gouden tarwe,

Platforms vliegen weg, en met een brul de ambulance

Breekt ruimte op een rokerige borst.

Oh schat, schat!

ik weet het van tevoren

Dat, zodra het warm wordt in de lente,

Ik zal alles geven voor de zon, voor de wind van omzwervingen,

Voor het geluk van zwerven rond de inheemse kant!

Ik zal alles geven voor de zon, voor de wind van omzwervingen,

Voor het geluk van zwerven rond de inheemse kant!

Bergen en rivieren kronkelen in een vertrouwd patroon,

Maar op een nieuwe manier ademen ze onder de dikke lucht

En de steppen van Kuban, en de Zwarte Zee,

En de hoge Kaukasus, en de steile Krim.

Oh schat, schat!

ik weet het van tevoren

Dat, zodra het warm wordt in de lente,

Ik zal alles geven voor de zon, voor de wind van omzwervingen,

Voor het geluk van zwerven rond de inheemse kant!

Ik zal alles geven voor de zon, voor de wind van omzwervingen,

Voor het geluk van zwerven rond de inheemse kant!