The Bell Monotonously Rings - Академический Ансамбль песни и пляски Российской Армии имени А.В. Александрова, Igor Agafonnikov

Odnozvuchno gremit kolokol’chik

Oh, how lonely the coach bell is ringing,

Odnozvuchno gremit kolokol’chik,

Oh, how lonely the coach bell is ringing,

I doroga pylitsja slegka,

And the dust from the road fills the air.

I unylo po rovnomu polju

And the coachman’s sorrowful singing

Razlivaetsja pesn' jamshhika.

Floats across the wild fields in despair.

Stol’ko grusti v toj pesne unyloj,

That sad song overflows with such feeling,

Stol’ko grusti v napeve rodnom,

So much grief can be heard in that strain,

Chto v dushe moej hladnoj, ostyloj

That my cold heart, long hardened and weary

Razgorelosja serdce ognem.

In my bosom was kindled again.

I pripomnil ja nochi inye

I recalled other nights, other wand’rings,

I rodnye polja, i lesa,

And the fields and the forests so dear,

I na ochi, davno uzh suhie,

And my eyes, which so long have been arid,

Nabezhala, kak iskra, sleza.

Became moistened like jewels with a tear.

Odnozvuchno gremit kolokol’chik,

Oh, how lonely the coach bell is ringing,

I doroga pylitsja slegka.

As it swings in the night to and fro.

I zamolk moj jamshhik, a doroga

And my coachman has now fallen silent,

Predo mnoj daleka, daleka…

And I still have a long way to go.

Odnozvuchno gremit kolokol'chik

Oh, hoe eenzaam luidt de bel van de coach,

Odnozvuchno gremit kolokol'chik,

Oh, hoe eenzaam luidt de bel van de coach,

ik doroga pylitsja slegka,

En het stof van de weg vult de lucht.

Ik unylo po rovnomu polju

En het treurige gezang van de koetsier

Razlivaetsja pesn' jamshhika.

Drijft in wanhoop over de wilde velden.

Stol'ko grusti v toj pesne unyloj,

Dat droevige lied loopt over van zo'n gevoel,

Stol'ko grusti v napeve rodnom,

Er is zoveel verdriet te horen in die spanning,

Chto v dushe moej hladnoj, ostyloj

Dat mijn koude hart, lang verhard en vermoeid

Razgorelosja serdce ognem.

In mijn boezem werd weer ontstoken.

Ik pripomnil ja nochi inye

Ik herinnerde me andere nachten, andere toverstokringen,

ik rodnye polja, ik lesa,

En de velden en de bossen zo dierbaar,

ik na ochi, davno uzh suhie,

En mijn ogen, die zo lang droog zijn geweest,

Nabezhala, kak iskra, sleza.

Werd bevochtigd als juwelen met een traan.

Odnozvuchno gremit kolokol'chik,

Oh, hoe eenzaam luidt de bel van de coach,

Ik doroga pylitsja slegka.

Terwijl het 's nachts heen en weer zwaait.

Ik zamolk moj jamshhik, een doroga

En mijn koetsier is nu stil gevallen,

Predo mnoj daleka, daleka…

En ik heb nog een lange weg te gaan.