Раненый в висок - Uma2rman

Раненный в висок мыслью глупой я

Слезы на песок, смысл бытия

И не встать с колен нашим голосам

В письменном столе прячем небеса: жить

Припев:

И город залит тишиной и нас теперь не найти

Кто-то ушел в мир иной, все остальные в пути

И как по весне тает снег, мутной водой да со всех сторон

Кто-то придет, а нас уже нет, лапами еловыми следы похорон

Как воды поток утром к тебе спешит

Скомканный листок рваной моей души

Выслушай, прошу, жажду мою утоли

Я еще дышу, только надолго ли

Припев:

И город залит тишиной и нас теперь не найти

Кто-то ушел в мир иной, все остальные в пути

И как по весне тает снег, мутной водой да со всех сторон

Кто-то придет, а нас уже нет, лапами еловыми следы похорон

Проигрыш

Утро-акварель скрасит мою печаль

Раньше костер горел, а теперь свеча

И снова луна спешит с неба кивнуть: отбой

Мне все равно где жить, только бы жить с тобой

Припев:

И город залит тишиной и нас теперь не найти

Кто-то ушел в мир иной, все остальные в пути

И как по весне тает снег, мутной водой да со всех сторон

Кто-то придет, а нас уже нет, лапами еловыми следы похорон

Gewond in de tempel door de gedachte aan een domme ik

Tranen op het zand, de zin van het leven

En sta niet op van onze knieën naar onze stemmen

We verbergen de hemel in het bureau: om te leven

Refrein:

En de stad is gevuld met stilte en nu zijn we niet te vinden

Iemand ging naar een andere wereld, alle anderen zijn onderweg

En hoe sneeuw smelt in het voorjaar, modderig water en van alle kanten

Er komt iemand, maar we zijn er niet meer, sporen van een begrafenis met sparren pootjes

Als een stroom water in de ochtend die naar je toe snelt

Een verfrommeld blad van mijn verscheurde ziel

Luister, alsjeblieft, les mijn dorst

Ik adem nog, maar voor hoelang?

Refrein:

En de stad is gevuld met stilte en nu zijn we niet te vinden

Iemand ging naar een andere wereld, alle anderen zijn onderweg

En hoe sneeuw smelt in het voorjaar, modderig water en van alle kanten

Er komt iemand, maar we zijn er niet meer, sporen van een begrafenis met sparren pootjes

verliezen

Ochtend aquarel zal mijn verdriet opfleuren

Vroeger brandde het vuur, maar nu de kaars

En weer haast de maan zich om vanuit de lucht te knikken: lichten uit

Het maakt me niet uit waar ik woon, als ik maar bij je woon

Refrein:

En de stad is gevuld met stilte en nu zijn we niet te vinden

Iemand ging naar een andere wereld, alle anderen zijn onderweg

En hoe sneeuw smelt in het voorjaar, modderig water en van alle kanten

Er komt iemand, maar we zijn er niet meer, sporen van een begrafenis met sparren pootjes