Reconstitution - TTC

Un beat tourne à 200 bpm à l’intérieur de moi-même

Des gouttes tombent, j’entends les charleys compressés

Au fin fond de mon oreille Un rêve?

Mon sommeil?

En tout cas, je ne suis pas pressé de savoir ce que c’est

J’ai vu mes parents se faire tabasser à mort

J’avais versé aucune larme à l’intérieur du placard

Enfermé, j’avais la haine, une rage envahissait mon corps

Aujourd’hui encore j’en saigne, et, j’fais des efforts

J’ai du sang sur les mains et sur le visage, je suis en nage

J’ai encore du faire une connerie cette nuit, c’est sûrement la faute à l’ennui

Ainsi qu’au manque de motivation dans ma vie

Qui me donne des envies de carnage

C’est un long couloir éclairé, je cours de toutes mes forces

Mes lèvres, ma sève, tâchent le bitume

Immense est cette sphère quelle plénitude

D’un côté j’entends: «Ne lutte pas!», de l’autre: «Sale pute!»

Je ne me souviens de rien, j’ai un arrière-goût dans la gorge

J’ai repris connaissance, allongé sur le capot de la porche

Et puis ce sang?

Je suis parti du parking en courant

En pleurant, tu n’comprends, pas, j’avais pourtant pris mes médicaments

J’arrive au deuxième sous-sol, en plein centre ville, la scène a dû se dérouler

Entre 22h10 et 22h30.

D’après la déposition d’un serveur

La victime aurait quitté le restaurant où elle dinait

Aux alentours de 22 heures

Je flotte au dessus du sol, La température ambiante

20° celsius, fait que ma chemise colle, je déguste

Le métal s’incruste, ce truc me scrute

La brute grogne, et cogne dur

Les images reviennent au compte-gouttes, l’une après l’autre dans ma tête

Je doute, peut-être?

Surprise, je me rappelle !

J’ai incrusté son putain d’crâne dans le pare-brise

Il est tombé par terre, près d’un sac poubelles

Et puis j’ai piétiné son arcade sourcilière

Sa chevelure est collé à sa peau par un mélange de sang coagulé

Et de sueur, vu l’odeur nauséabonde dégagée

Plus d’une pommade en guise de filtre à mes naseaux protégés

Le cadavre d’un homme d’une trentaine d’années, allongé sur le sol

Mille et une images prennent place, et m'éblouissent

De mon enfance à cet après-midi, j’aperçois les nuages

Est-ce le paradis ?, cette nouvelle vie a un goût de plexiglas

Mais j’apprécie le fait que mon coeur lâche

Une pelle pleine d’empreintes digitales

Le pare-brise d’une corvette rouge en miettes Devant laquelle un corps inanimé

Le visage écrabouillé, L’avant-bras droit arraché

Et comme entaillé à des milliers d’endroits par une lame de rasoir

Le bruit des caisses, les cris «Arrêtez, j’vous en prie», ça suffit

Tout ce malenge dans mes oreilles et je n’aime pas ça

Lève toi, ferme-là, laisse moi, t’couper l’bras

Je sors la scie de mon sac, le son de l’os qui craque

J’calcule les faits similaires qui s’accumulent

Pour ne plus être une ignorance totale

Les poussées d’adrénaline je calme à l’opium

Attaché à l’arrière d’ma caisse il va adorer l’usine où j’l’amène

Voir les incorruptibles

Mes empreintes me trahissent, une voiture de police

Je me pisse, dessus de peur, je pue la sueur

Je voulais pas l’faire, ils jouents avec mes nerfs

Jme couche, sur le trottoir, je transpire, je ferme les yeux

J’ai envie de mourir

Aujourd’hui c'était une bonne journée

J’ai vu ma femme fatiguée mais à la fois resplendissante

L'échographie est bouleversante, elle donne un sens à ma vie

C’est fini

Een beat draait met 200 bpm in mij

Druppels vallen, ik hoor de samengeperste charleys

Diep in mijn oor Een droom?

Mijn slaap?

Hoe dan ook, ik heb geen haast om uit te zoeken wat het is

Ik zag mijn ouders doodgeslagen worden

Ik had geen tranen vergoten in de kast

Opgesloten, ik had haat, een woede drong mijn lichaam binnen

Zelfs vandaag bloed ik, en ik doe mijn best

Ik heb bloed aan mijn handen en op mijn gezicht, ik zweet

Ik moet het gisteravond weer verpest hebben, het is waarschijnlijk de schuld van verveling

Evenals het gebrek aan motivatie in mijn leven

Dat maakt dat ik naar bloedbad hunkert

Het is een lange verlichte gang, ik ren uit alle macht

Mijn lippen, mijn sap, bevlekken het asfalt

Immense is deze sfeer wat volheid

Van de ene kant hoor ik: "Niet vechten!", van de andere kant: "Dirty bitch!"

Ik herinner me niets, ik heb een nasmaak in mijn keel

Ik kwam weer bij bewustzijn, liggend op de motorkap van de veranda

En dan dat bloed?

Ik rende de parkeerplaats uit

Huilend, je begrijpt het niet, ik had mijn medicatie ingenomen

Ik kom aan in de tweede kelder, midden in de stad, het tafereel moet zich hebben afgespeeld

Tussen 22:10 en 22:30 uur

Volgens de afzetting van een server

Het slachtoffer verliet naar verluidt het restaurant waar ze aan het dineren was

Rond 22.00 uur

Ik zweef boven de grond, omgevingstemperatuur

20 graden celsius, maakt mijn shirt plakkerig, ik proef

Het metaal komt binnen, dit ding staart me aan

De pestkop gromt en slaat hard

De beelden komen terug, de een na de ander in mijn hoofd

Ik twijfel, misschien?

Verrassing, ik herinner het me!

Ik stopte zijn verdomde schedel in de voorruit

Hij viel op de grond, naast een vuilniszak

En toen stampte ik op zijn wenkbrauwbot

Zijn haar zit aan zijn huid vastgelijmd door een mengsel van gestold bloed

En zweet, het zien van de vieze geur die wordt verspreid

Meer dan één zalf als filter voor mijn beschermde neusgaten

Het lijk van een man van in de dertig, liggend op de grond

Duizend-en-een beelden vinden plaats, en verblind me

Vanaf mijn kindertijd tot vanmiddag zie ik de wolken

Is dit de hemel?, dit nieuwe leven smaakt naar plexiglas

Maar ik waardeer dat mijn hart het begeeft

Een schop vol vingerafdrukken

De voorruit van een afbrokkelend rood korvet Waarvoor een levenloos lichaam

Gebroken gezicht, rechter onderarm opgelicht

En alsof hij op duizend plaatsen door een scheermesje is gepikt

Het geluid van de kratten, de kreten "Stop, alsjeblieft", dat is genoeg

Al die kattenkwaad in mijn oren en ik vind het niet leuk

Sta op, zwijg, laat me je arm afhakken

Ik haal de zaag uit mijn tas, het geluid van krakende botten

Ik bereken de vergelijkbare feiten die zich ophopen

Om niet langer totale onwetendheid te zijn

Adrenaline giert ik kalmeer met opium

Vastgebonden aan de achterkant van mijn krat, zal hij dol zijn op de fabriek waar ik hem mee naartoe neem

Zie de onvergankelijken

Mijn vingerafdrukken verraden me, een politieauto

Ik pis op mezelf, bovenop de angst, ik stink naar zweet

Ik wilde het niet doen, ze spelen met mijn zenuwen

Ik ga liggen, op de stoep, ik zweet, ik sluit mijn ogen

ik wil sterven

Vandaag was een goede dag

Ik zag mijn vrouw moe maar tegelijkertijd schitterend

Echografie is hartverscheurend, het geeft zin aan mijn leven

Het is klaar