Cisza - TPS

Czasem przyjaźń umiera, narkotyki głowę piorą

Myślałem, że do końca razem, co się stało, kolo?

Kiedy to uciekło przez palce, gdzie to wszystko?

Zaufali Ci, zawiodłeś, ja siedziałem wtedy, idź stąd

Zawsze byłeś blisko, moich braci znałeś

Każdy przyjął Cię serdecznie, a Ty jak się zachowałeś?

Mówił jeden z drugim: już nie chodzi o pieniądze

I tak kiedyś oddasz, chcą Ci skopać głupią mordę

Wiedziałeś przecież dobrze, nic się nie odezwałeś

Wystarczyła choćby kartka, kiedyś dałbym obciąć palec

Wskazówka się nie cofa, czasem wspomni ktoś o Tobie

Gdzieś daleko tam za miedzą, my dalej tutaj w domu

Aż nie chce mi się wierzyć dlaczego tak się stało

W samarce zgubny pieniądz, co, wiecznie było mało?

Szkoda chciałbym pomóc, za późno teraz na to

Zachowaj się jak człowiek, przeproś ludzi, uwierz, warto

Miasto płacze deszczu łzami, zbawia sumienia

Zbłądzone dusze szukają odkupienia

Dla niektórych światło zgasło, zapłonęły znicze

Czasem przez tą cisze tak głośno chcemy krzyczeć

Dla mnie było to prawdziwe, miłość nie umiera

Siedziałem i myślałem, że to znowu była nie ta

Nie żałuje dużo doznań, z przewagą gorzkich smaków

Za dużo było kłamstw w tym słodkich zapachu

Wymagam dużo dobrze, tyle samo dam od siebie

Zawiodłem, Ty zawiodłaś, co więcej mam powiedzieć?

Widziałaś, że jest dobrze, kiedy wszystko ja planuje

Mówiłaś, że Ci źle, bo Ci mnie brakuje

Już prawie jestem wolny, układa się po myśli

Mam nadzieje to zobaczysz, bo ciągle mi się śnisz

Wspomnę to gdzieś komuś, przy obiedzie w babci domu

Nie chcę pamiętać, nie mam czasu na to znowu

Setki powodów, kłótni, nieraz wybór mylny

W odbiciu w moim oku ma uśmiechać się ktoś inny?

W zrozumieniu szybkim odpowiedź dała krata

Tam się przekonałem ile byłaś dla mnie warta

Soms sterft vriendschap, spoelen drugs je hoofd

Ik dacht dat we samen waren tot het einde, wat is er gebeurd, kerel?

Als het door je vingers is ontsnapt, waar is het dan allemaal?

Ze vertrouwden je, je faalde, ik zat toen, ga weg

Je was altijd dichtbij, je kende mijn broers

Iedereen verwelkomde je hartelijk en hoe gedroeg je je?

Ze zeiden tegen elkaar: het gaat niet meer om geld

Je betaalt het toch terug, ze willen je stomme gezicht schoppen

Je wist het heel goed, je zei niets

Zelfs een vel papier was genoeg, als mijn vinger eenmaal zou zijn afgehakt

De aanwijzer gaat niet terug, soms zal iemand je noemen

Ergens ver daar, we zijn nog steeds hier thuis

Ik kan niet geloven waarom het gebeurde

Slecht geld in Samara, hè, was het altijd genoeg?

Jammer, ik wil graag helpen, daarvoor is het nu te laat

Gedraag je als een mens, verontschuldig je bij mensen, geloof dat het het waard is

De stad huilt regentranen, redt gewetens

Verloren zielen zoeken verlossing

Voor sommigen ging het licht uit, werden de kaarsen aangestoken

Soms willen we door deze stilte zo hard schreeuwen

Voor mij was het waar, liefde sterft niet

Ik zat en dacht dat ze weer de verkeerde was

Hij heeft geen spijt van veel sensaties, met een overheersing van bittere smaken

Er zaten te veel leugens in die zoete geur

Ik eis veel goed, ik zal hetzelfde van mezelf geven

Ik faalde, jij faalde, wat moet ik nog meer zeggen?

Je zag dat het goed is als ik alles plan

Je zei dat je je rot voelde omdat je me miste

Ik ben bijna vrij, het gaat goed

Ik hoop dat je het ziet, want ik blijf over je dromen

Ik zal het ergens tegen iemand zeggen, tijdens een etentje bij oma

Ik wil het niet onthouden, ik heb hier geen tijd meer voor

Honderden redenen, ruzies, soms een verkeerde keuze

Moet iemand anders glimlachen in de weerspiegeling in mijn ogen?

In snel begrip gaf het rooster het antwoord

Daar ontdekte ik hoeveel je me waard was