Интро - Торба-на-Круче

Это знаешь ли то еще удовольствие третью ночь выходя в промерзлый тамбур курить

думать,

А как интересно там на Северном полюсе

Может ли человек на морозе вообще с кем-нибудь говорить

Может человек на морозе с кем-нибудь говорить

Может ли человек вообще с кем-нибудь говорить

Или ему остается как мне вспоминать сутулясь

Как когда-то давно в пахучей августовской ночи

И его и ее несла в перекрестьях улиц белая «Волга»

Обгоняя «Лады» и «Москвичи»

И когда впереди замаячил вокзал пятнышком бледным

И он готовясь к разлуке сидел чуть жив

Она с заднего сиденья ему сидящему на переднем

Улыбнулась на плечо руку ласково положив

Корил он себя тогда это безнадежность ненужная влюбленность собачий бред

И не думал что ее такая простая нежность согреет его через столько холодных лет

Weet je, het is nog steeds een plezier om te roken op de derde avond in een bevroren vestibule

denken,

En hoe interessant is het daar op de Noordpool

Kan een persoon in de kou met iemand praten?

Kan een man in de kou met iemand praten?

Kan een mens überhaupt met iemand praten?

Of moet hij zich herinneren hoe hij moet bukken?

Zoals er eens was in een geurige augustusnacht

En hij en zij werden gedragen op het kruispunt van de straten door de witte "Volga"

"Lada" en "Moskvich" inhalen

En toen het station opdoemde als een bleke plek

En hij, zich voorbereidend op het afscheid, zat een beetje levend

Ze is van de achterbank tot hij voorin zit

Ze glimlachte op haar schouder en legde zachtjes haar hand

Hij verweet zichzelf toen dat het hopeloosheid was, onnodige liefde, hondenonzin

En ik had niet gedacht dat haar simpele tederheid hem door zoveel koude jaren zou verwarmen