Друг - Торба-на-Круче

Перестал и снова сыпет снег,

Для тебя и для меня, для всех.

Кроме всех песков пустыни не узнать им его имя,

Им сгорать под солнцем злющим, обжигающим, плюющем,

А над нами злые тучи, холода все круче-круче

И уже, как две недели, прогноз радио- и теле-

В самом деле здесь снова сыпет снег.

Для тебя и для меня, для всех,

Лишь в космическом пространстве, черном, звездном постоянстве,

Где нет снега и метели космонавты пролетели,

А у нас как две недели не вылазим из постели,

Поцелуями на теле торопить весну хотели,

В самом деле здесь сыпет снег.

Сыпет снег.

Сыпет снег.

Только тот, кто самый нужный, самый северный и южный,

Самый ищущий, пропащий, самый друг мой настоящий,

Не увидит больше снега, он вчера ушел на небо,

Там влюбился и остался вездеход его сломался.

Снег то шел, то прекращался бился в окна разбивался,

Он то плакал, то смеялся улыбался-улыбался.

Попрощался и снова снег пошел.

Изменился мир и хорошо,

Прежний мир был слишком грязным, злым, тупым и однообразным,

Лицемерным и циничным, слишком серым и двуличным,

А теперь грязь незаметна, мир стал белым, мир стал светлым,

Только нафиг он мне сдался, лучше б друг со мной остался.

Потерялся я, прекратился бег.

Перестал и снова сыпет снег.

Gestopt en opnieuw giet sneeuw,

Voor jou en voor mij, voor iedereen.

Behalve al het zand van de woestijn, kennen ze zijn naam niet,

Ze branden onder de felle, brandende, spuwende zon,

En boven ons zijn boze wolken, de kou wordt steiler en steiler

En nu al, ongeveer twee weken, de voorspelling van radio en televisie

Sterker nog, het sneeuwt hier weer.

Voor jou en voor mij, voor iedereen

Alleen in de ruimte, zwarte, stellaire constantheid,

Waar geen sneeuw is en sneeuwstormen de astronauten hebben gevlogen,

En we komen twee weken niet uit bed,

Ze wilden de lente bestormen met kussen op het lichaam,

Het sneeuwt hier inderdaad.

De sneeuw valt.

De sneeuw valt.

Alleen degene die het meest nodig is, de meest noordelijke en zuidelijke,

De meest zoekende, verloren, mijn ware vriend,

Zal geen sneeuw meer zien, gisteren ging hij naar de hemel,

Daar werd hij verliefd en bleef zijn terreinwagen kapot.

De sneeuw viel toen, stopte toen, sloeg tegen de ramen, brak,

Hij huilde, hij lachte, hij lachte.

Ik nam afscheid en het sneeuwde weer.

De wereld is veranderd en het is goed

De oude wereld was te vies, slecht, dom en eentonig,

Hypocriet en cynisch, te grijs en met twee gezichten,

En nu is het vuil onzichtbaar, de wereld is wit geworden, de wereld is helder geworden,

Alleen nafig gaf hij zich aan mij over, het zou beter zijn als een vriend bij mij bleef.

Ik verdwaalde, ik stopte met rennen.

Het stopte en het sneeuwde weer.