Centennial - Tokyo Police Club

This is skin, you can wrap all of your arms and legs in

An address that you know, an envelope unfolds

I’m writing to catch up, we were small when we last met

But the letters are unread, she’s heard it on cassette

Taught to read and write at such an early age

The passenger is still, because she’s got books on tape

I’m running to catch up to that old VW

You’re leaning out the back

You’ve never heard of fiction

You’ve never heard of fact

Way back when, we met because my parents knew your parents

Steady hands, easy breath

Old east side, parading all the rooftops of this town

Little kids, intrepids

I’m running out of space so let me sum this up for you

I’m only wishing well

And though you won’t believe me

This coming Thursday evening

Is our Centennial

Dit is huid, je kunt er al je armen en benen in wikkelen

Een adres dat je kent, een envelop vouwt zich uit

Ik schrijf om bij te praten, we waren klein toen we elkaar voor het laatst ontmoetten

Maar de brieven zijn ongelezen, ze heeft het op de cassette gehoord

Op zo'n jonge leeftijd leren lezen en schrijven

De passagier is stil, want ze heeft boeken op band

Ik ren om die oude VW in te halen

Je leunt achterover

Je hebt nog nooit van fictie gehoord

Je hebt nog nooit van feiten gehoord

Vroeger ontmoetten we elkaar omdat mijn ouders je ouders kenden

Stabiele handen, gemakkelijke ademhaling

Oude oostkant, paraderend over alle daken van deze stad

Kleine kinderen, onverschrokken

Ik heb bijna geen ruimte meer, dus laat me dit voor je samenvatten

Ik wens alleen maar het beste

En hoewel je me niet zult geloven

Aanstaande donderdagavond

Is onze Centennial?