Count To Ten - Tina Dickow

There are faces, there are smiles, so many teeth, too many arms and legs

And eyes and flashing buttons all around me

I’m a-watching, I’m a-breathing, I’m a-pushing, I’m a-wishing

That these walls would not be talking quite so loudly

I have burnt down once before, I’ve pulled myself up from the floor

And I am looking for a reason to stay standing

But sometimes it’s just too much, it’s not enough, it’s something else

It’s so much bigger than my head, it’s too demanding

Sometimes the fastest way to get there is to go slow

And sometimes if you wanna hold on you got to let go

I’m gonna close my eyes

And count to ten

I’m gonna close my eyes

And when I open them again

Everything will make sense to me then

I have met so many people, we’ve exchanged so many words

We’ve said it all and we’ve said nothing but it’s changed us I have known a lot of men, some were lovers, some were friends

But all together were they merely passing strangers?

They’ll control you with their silence, they’ll control you with their words

And you’ll control them with your body’s coded signals

In the wild, entangled gardens of our insecurities

We lose our heads into each other’s hidden pitfalls

Sometimes the fastest way to get there is to go slow

And sometimes if you wanna hold on you got to let go

I’m gonna close my eyes

And count to ten

I’m gonna close my eyes

And when I open them again

Everything will make sense to me then

Sometimes the fastest way to get there is to go slow

Yeah, and sometimes if you wanna hold on you have to let go

I’m gonna close my eyes

And count to ten

I’m gonna close my eyes

And when I open them again

Everything will make sense to me then

1.2.3.4.5.6.7.8.9.ten

Er zijn gezichten, er zijn glimlachen, zoveel tanden, te veel armen en benen

En ogen en knipperende knoppen om me heen

Ik kijk, ik adem, ik duw, ik wens

Dat deze muren niet zo luid zouden praten

Ik ben al eens eerder afgebrand, ik heb mezelf van de vloer opgetrokken

En ik zoek een reden om te blijven staan

Maar soms is het gewoon te veel, het is niet genoeg, het is iets anders

Het is zo veel groter dan mijn hoofd, het is te veeleisend

Soms is langzaam gaan de snelste manier om er te komen

En soms, als je wilt vasthouden, moet je loslaten

Ik ga mijn ogen sluiten

En tel tot tien

Ik ga mijn ogen sluiten

En als ik ze weer open

Alles zal dan logisch voor me zijn

Ik heb zoveel mensen ontmoet, we hebben zoveel woorden gewisseld

We hebben alles gezegd en we hebben niets gezegd, maar het heeft ons veranderd Ik ken veel mannen, sommigen waren geliefden, sommigen waren vrienden

Maar waren ze allemaal samen alleen maar vreemden?

Ze zullen je beheersen met hun stilte, ze zullen je beheersen met hun woorden

En je bedient ze met de gecodeerde signalen van je lichaam

In de wilde, verwarde tuinen van onze onzekerheden

We verliezen ons hoofd in elkaars verborgen valkuilen

Soms is langzaam gaan de snelste manier om er te komen

En soms, als je wilt vasthouden, moet je loslaten

Ik ga mijn ogen sluiten

En tel tot tien

Ik ga mijn ogen sluiten

En als ik ze weer open

Alles zal dan logisch voor me zijn

Soms is langzaam gaan de snelste manier om er te komen

Ja, en soms moet je loslaten als je wilt vasthouden

Ik ga mijn ogen sluiten

En tel tot tien

Ik ga mijn ogen sluiten

En als ik ze weer open

Alles zal dan logisch voor me zijn

1.2.3.4.5.6.7.8.9.tien