Кристальный год - Тимур Спб

Если смотреть во тьму то ты полюбишь свет,

Найди разум, которого просто нет.

Который мертв, который слеп,

Созерцание чувств мы ждем ответ.

Покрылись белоснежной пеленой поля,

Светит бледное солнце обновленного января.

Мы наблюдаем как рушится храм,

Нет, с печалью небом остаемся наедине.

Сжимая в ладони свежий выпавший снег,

Окутанный в пледе горячий шепот и бред.

Запах губ шотландского виски,

А в камине так нервно рыдали искры.

Душный ветер, безразличие шумит за окном,

Не было в мыслях, что может быть так хорошо.

Утренний рассвет разрывает небо нежно,

Неуверенный луч пробивается в надежде.

сквозь толщи туч мы не можем согреться,

Но уже боль медленно покидает сердце.

Припев:

Ложатся хлопья кристального снега, температура на 35.

Замерзаешь в ледяном доме, это вряд ли сможешь понять.

Мои алмазные страницы, субстанция любить тебя одну.

Зима внутри нас обоих и это смысл не идти ко дну.

Ложатся хлопья кристального снега, температура на 35.

Замерзаешь в ледяном доме, это вряд ли сможешь понять.

Мои алмазные страницы, субстанция любить тебя одну.

Зима внутри нас обоих и это смысл не идти ко дну.

Верю, что все сбудется!

О чем мы молчим

Тянемся к свободе, платим одиночество могил.

Остался один в окружение счастливых людей,

В один миг все изменится к лучшему или плохое кино.

Мечтаю про них мыслить в слух

И не боятся не чего,

Замыкаю счастье трепетно сотри.

Я слова, что сохранились на вечно внутри.

Странными путями все налаживается

И мы идем напрямик станции судьбы

Расщепляя чувства безмятежно на расстоянии прикосновений.

Так откровенно словно Титаника не утопает в ошибках.

Разбиваясь об тысячи поводов банальные картинки

В оттенках фальшивой мимики я ищу ответы,

Познать все бесконечность твоего неба.

Припев:

Ложатся хлопья кристального снега, температура на 35.

Замерзаешь в ледяном доме, это вряд ли сможешь понять.

Мои алмазные страницы, субстанция любить тебя одну.

Зима внутри нас обоих и это смысл не идти ко дну.

Ложатся хлопья кристального снега, температура на 35.

Замерзаешь в ледяном доме, это вряд ли сможешь понять.

Мои алмазные страницы, субстанция любить тебя одну.

Зима внутри нас обоих и это смысл не идти ко дну.

Als je in de duisternis kijkt, dan zul je van het licht houden,

Vind een geest die er gewoon niet is.

Wie is dood, wie is blind,

Als we over gevoelens nadenken, wachten we op een antwoord.

De velden waren bedekt met een sneeuwwitte sluier,

De bleke zon van de vernieuwde januari schijnt.

We zien de tempel afbrokkelen

Nee, we zijn alleen gelaten met het verdriet van de lucht.

Geklemd in de palmen van vers gevallen sneeuw,

Gehuld in een plaid heet gefluister en delirium.

De geur van Schotse whisky lippen

En de vonken snikten zo zenuwachtig in de open haard.

Benauwde wind, onverschilligheid ritselt buiten het raam,

Het was niet in mijn gedachten dat het zo goed zou kunnen zijn.

De ochtenddageraad breekt de lucht zachtjes,

Een onzekere straal breekt door in hoop.

door de dikte van de wolken kunnen we ons niet opwarmen,

Maar de pijn verlaat langzaam het hart.

Refrein:

Er vallen vlokken kristalsneeuw, de temperatuur is 35.

Je bevriest in een ijshuis, je kunt het nauwelijks begrijpen.

Mijn diamanten pagina's, de substantie om alleen van je te houden.

De winter zit in ons beiden en dit is de betekenis van niet zinken.

Er vallen vlokken kristalsneeuw, de temperatuur is 35.

Je bevriest in een ijshuis, je kunt het nauwelijks begrijpen.

Mijn diamanten pagina's, de substantie om alleen van je te houden.

De winter zit in ons beiden en dit is de betekenis van niet zinken.

Ik geloof dat alles zal uitkomen!

Waar zwijgen we over?

We streven naar vrijheid, we betalen voor de eenzaamheid van de graven.

Alleen gelaten omringd door gelukkige mensen

In een oogwenk zal alles veranderen voor betere of slechtere cinema.

Ik droom ervan hardop aan ze te denken

En ze zijn nergens bang voor,

Ik sluit het geluk trillend uit.

Ik ben de woorden die voor altijd van binnen bewaard zijn gebleven.

Op vreemde manieren wordt alles beter

En we gaan rechtstreeks naar het station van het lot

Gevoelens sereen splitsen op een afstand van aanraking.

Dus eerlijk gezegd, alsof de Titanic niet verdrinkt in fouten.

Crashen over duizend redenen banale foto's

In schaduwen van valse gezichtsuitdrukkingen, ben ik op zoek naar antwoorden,

Ken de oneindigheid van uw hemel.

Refrein:

Er vallen vlokken kristalsneeuw, de temperatuur is 35.

Je bevriest in een ijshuis, je kunt het nauwelijks begrijpen.

Mijn diamanten pagina's, de substantie om alleen van je te houden.

De winter zit in ons beiden en dit is de betekenis van niet zinken.

Er vallen vlokken kristalsneeuw, de temperatuur is 35.

Je bevriest in een ijshuis, je kunt het nauwelijks begrijpen.

Mijn diamanten pagina's, de substantie om alleen van je te houden.

De winter zit in ons beiden en dit is de betekenis van niet zinken.