Simple Twist Of Fate - Tim Curry

They sat together

In the park

As the evening sky grew dark

She looked at him

He felt a spark tingle to his bones

'Twas then he felt alone

And wished that he’d gone straight

And watched out for a simple twist of fate

They walked down by the old canal

Got a little confused, I remember well

And then they stopped

In a strange hotel

With the neon burning bright

He felt the heat of night

Hit him like a freight train

And moving with a simple twist of fate

Saxophone some place nearby played

She was walking on by the arcade

As a light burst through a beat up shade

But he was waking up

She dropped a coin into a cup

Of a blind man at the gate

And forgot about a simple twist of fate

He woke up

And the room was bare

He didn’t see her

Anywhere

He told himself

He didn’t care

He pushed the window

Open wide

He felt an

Emptiness inside

To which he just could not relate

Brought on by a simple twist of fate

He hears the ticking of the clocks

Small waves whisper to the rocks

He hunts her down

By the waterfront docks

Where the sailors all come in

Perhaps he’ll see her once again

How long must he wait

Once more

For a simple

Twist of fate

People tell me it’s a crime

To feel too much

At any one time

All it cost me was a dime

But the bells refuse to ring

He was born in the spring

But I was born too late

To blame it on

A simple twist of fate

Ze zaten samen

In het park

Toen de avondlucht donker werd

Ze keek naar hem

Hij voelde een vonk tinteling in zijn botten

'Toen voelde hij zich alleen'

En wenste dat hij rechtdoor was gegaan

En keek uit voor een simpele speling van het lot

Ze liepen langs het oude kanaal

Ik was een beetje in de war, ik herinner het me nog goed

En toen stopten ze

In een vreemd hotel

Met de neon die fel brandt

Hij voelde de hitte van de nacht

Raak hem als een goederentrein

En bewegen met een simpele speling van het lot

Saxofoon ergens in de buurt gespeeld

Ze liep door bij de speelhal

Als een licht dat door een versleten schaduw barst

Maar hij werd wakker

Ze liet een munt in een beker vallen

Van een blinde man aan de poort

En vergat een simpele speling van het lot

Hij werd wakker

En de kamer was kaal

Hij heeft haar niet gezien

Overal

Hij zei tegen zichzelf

Het kon hem niet schelen

Hij duwde tegen het raam

Wijd open

Hij voelde zich een

Leegte van binnen

Waar hij gewoon geen relatie mee had

Veroorzaakt door een simpele speling van het lot

Hij hoort het tikken van de klokken

Kleine golven fluisteren tegen de rotsen

Hij jaagt haar op

Bij de aanlegsteigers aan het water

Waar de zeilers allemaal binnenkomen

Misschien ziet hij haar nog een keer

Hoe lang moet hij wachten?

Nog een keer

Voor een eenvoudige

Wending van het lot

Mensen vertellen me dat het een misdaad is

Te veel voelen

Op elk moment

Alles wat het me kostte, was een dubbeltje

Maar de klokken weigeren te luiden

Hij is geboren in de lente

Maar ik ben te laat geboren

Om het de schuld te geven

Een simpele speling van het lot