M. Shepard - Thursday

The stage is set to rip the wings from a butterfly

The stage is set

Don’t forget to breathe

Between lines if the whole world dies

Then it’s safe to take the stage

These graves will stretch

Like landing on strips — hospitals: all the dead museums, we won’t have to be

afraid anymore

The crowd is growing silent with the gathering storm

When the curtain falls and you’re caught on the other side (just trying to keep

up the act)

We’ll lie in the back of black cars

With the windows rolled up

Joining the precession of emptiness

If we say these words

It will be too late to take them back

So we hold our breath and fold our hands

Like paper planes (and we’re going to crash)

We don’t have to be alone ever again

There’s a riot in the theatre

Someone’s standing the aisle, yelling that the murderers are everywhere and

they’re lining up

Carving M in your side

Pull the curtains back

Kill all the house lights

Pin the dress lotus flowers.

The silk is spinning around and around

With the ceiling fan

I’m disappearing into the spotlight

I’m on display

With the butterfly and the scare crow

With smiles like picket fences, you tie us all up and leave us outside

«That voice is silent now and the boat has sunk…»

We’re on our own but we’re not going to run

Het podium is ingesteld om de vleugels van een vlinder te scheuren

Het podium is ingesteld

Vergeet niet te ademen

Tussen de regels als de hele wereld sterft

Dan is het veilig om het podium te betreden

Deze graven zullen zich uitstrekken

Zoals landen op strips - ziekenhuizen: alle dode musea hoeven we niet te zijn

niet meer bang

De menigte wordt stil met de opkomende storm

Wanneer het doek valt en je aan de andere kant wordt betrapt (probeer gewoon te blijven)

de handeling uitvoeren)

We zullen achterin zwarte auto's liggen

Met de ramen opgerold

Deelnemen aan de precessie van de leegte

Als we deze woorden zeggen:

Het zal te laat zijn om ze terug te nemen

Dus we houden onze adem in en vouwen onze handen

Zoals papieren vliegtuigen (en we gaan neerstorten)

We hoeven nooit meer alleen te zijn

Er is een rel in het theater

Iemand staat aan het gangpad en roept dat de moordenaars overal zijn en...

ze staan ​​in de rij

M in je zij snijden

Trek de gordijnen terug

Dood alle huislichten

Speld de jurk lotusbloemen.

De zijde draait rond en rond

Met de plafondventilator

Ik verdwijn in de schijnwerpers

Ik ben te zien

Met de vlinder en de schrikkraai

Met een glimlach als paalhekken, bind je ons allemaal vast en laat je ons buiten

«Die stem is nu stil en de boot is gezonken...»

We staan ​​er alleen voor, maar we gaan niet rennen