Jet Black New Year - Thursday

Don"t even take a breath

The air is cut with cyanide

In honor of the New Year

The press gives us cause to celebrate:

These air raid sirens

Flood barbed wire skylines

By artificial night,

As we sleep to burn the red

From our bloodless lives.

Tonight we"re all time bombs

on fault lines.

Have we lost everything now?

We"re walking

like each other"s ghosts

Around these silent streets

(the sedatives tell you everything

is alright)

Like calendars dying

at New Year"s Eve parties

As we kiss hard on the lips

and swear this year

will be better then the last

Jet Black — the ink that spells your name

Jet Black — The blood that"s in your veins

We say, «How long can we take this chance not to celebrate?»

There"s music playing

But we dance to the beat

Of our own black hearts

And draw diagrams

Of suicide on each other"s wrists

Then trace them with razorblades

Fire to flames

«Strike Match.»

Burn these words from our lips

As «The Daggar"screams

«Love is dead»

and it"s a «newspaper tragedy,»

Have we lost what we love?

Hav

e we said everything?

Does it change anything?

Stare at the clock

Avoid at all costs,

This emptiness.

Ten seconds left

until midnight

nine chances to drown ourselves

in black hair dye

eight faces turned away

from the shock:

seven windows and six of them

were locked

five stories falling

forever and ever

three cheers to the mirror

now there are two of us can we have one last dance?

How long can we take this chance not to celebrate life?

Haal niet eens adem

De lucht wordt gesneden met cyanide

Ter ere van het nieuwe jaar

De pers geeft ons reden om te vieren:

Deze luchtalarmsirenes

Overstroming prikkeldraad skylines

Op kunstmatige nacht,

Terwijl we slapen om het rood te verbranden

Uit ons bloedeloze leven.

Vanavond zijn we allemaal tijdbommen

op breuklijnen.

Zijn we nu alles kwijt?

We zijn aan het wandelen

zoals elkaars geesten

Rond deze stille straten

(de kalmeringsmiddelen vertellen je alles)

is goed)

Zoals kalenders die dood gaan

op oudejaarsfeestjes

Terwijl we hard op de lippen kussen

en zweer dit jaar

zal beter zijn dan de vorige

Jet Black — de inkt die je naam spelt

Jet Black — Het bloed dat door je aderen stroomt

We zeggen: "Hoe lang kunnen we deze kans grijpen om het niet te vieren?"

Er speelt muziek

Maar we dansen op de beat

Van onze eigen zwarte harten

En diagrammen tekenen

Van zelfmoord op elkaars polsen

Traceer ze dan met scheermesjes

Vuur tot vlammen

"Strike Match."

Brand deze woorden van onze lippen

Als "The Daggar" schreeuwt

"Liefde is dood"

en het is een «krantentragedie»

Zijn we verloren waar we van houden?

Hav

hebben we alles gezegd?

Verandert het iets?

Naar de klok staren

Vermijd ten koste van alles,

Deze leegte.

Nog tien seconden

tot middernacht

negen kansen om onszelf te verdrinken

in zwarte haarverf

acht gezichten wendden zich af

van de schok:

zeven ramen en zes van hen

waren op slot

vijf verhalen vallen

voor eeuwig en altijd

drie hoera voor de spiegel

nu zijn we met z'n tweeën, kunnen we nog een laatste dansje doen?

Hoe lang kunnen we deze kans grijpen om het leven niet te vieren?