Wodan - Thorondir

Im Steinwald hauste einst ein König im Berge

Eine Märe erfüllt von Ruhm und Ehre

Auf seinem Thron vor dem steinernen Tische er saß

Sein Bart darum zweimal gewachsen gewann an Maß

Des Herren Füße waren auf einem Hunde gebettet

Als Schutz vor Feinden ein Zweiter vor das Tor gekettet

Der Raben Hunin saß auf einem Fass voller Wein

Zog seine Kreise über des Berges düsteren Hain

Augen und Ohren des Königs Bote er war

Die Meldungen über die Welt dort draußen unfehlbar

So oft des Herren Barte um den Tisch ward gedeiht

Der Vogel von seinem Befehl ward befreit

Der Her und sein Knappe tranken aus Humpen den Wein

Doch die reichverzierten Krüge würden niemals leer sein

Im Berge hatte der König ein großes Heer

Bewaffnet mit Schild Schwert Axt und Speer

Für den Kampf bereit übt er es oft in den Waffen

Donner über dem Berg entfesselt um Ablenkung zu schaffen

Das Heer voller Inbrunst lechzte nach Blut und Tod

Der Herr seine Mannen in den Bann seiner Kampflust zog

Sein Bat hat überwunden des Tisches letzte Hürde

Nie wieder Wein in den Kehlen sprudeln würde

Aus dem Berg brach der König mit seinen Scharen hervor

Zum letzten Streite drängten sie mit unheimlichen Chor

Er leefde eens een koning in het stenen bos

Een verhaal vol roem en glorie

Hij zat op zijn troon voor de stenen tafel

Zijn baard groeide er twee keer omheen en won in mate

De voeten van de Heer werden op een hond gelegd

Een tweede geketend voor de poort als bescherming tegen vijanden

De raaf Hunin zat op een vat vol wijn

Zijn cirkels getekend over het sombere bos van de berg

ogen en oren van de boodschapper van de koning was hij

De berichten over de wereld daarbuiten zijn onfeilbaar

Zo vaak als de baard van de Heer rond de tafel bloeide

De vogel van zijn bevel werd afgeleverd

De heer en zijn schildknaap dronken de wijn uit kroezen

Maar de sierlijke potten zouden nooit leeg zijn

In de bergen had de koning een groot leger

Gewapend met schildzwaardbijl en speer

Klaar voor de strijd, hij oefent het vaak in de armen

Donder ontketende over de berg om afleiding te creëren

Het leger vol vurigheid, dorstig naar bloed en dood

De Heer trok zijn mannen in de ban van zijn strijdlust

Zijn knuppel heeft de laatste hindernis van de tafel overwonnen

Wijn zou nooit meer in hun keel gutsen

De koning brak met zijn troepen uit de berg

Tot de laatste ruzie drongen ze aan met een griezelig refrein