My Last Semester - The Wonder Years

I’m not sad anymore, I’m just tired of this place.

The weight of the world be okay if it would pick a shoulder to lean on

So I could stand up straight.

I’m not sad anymore, I’m just tired of this place.

The homophobic bullshit that’s somehow okay

Just because you didn’t mean it that way.

I can’t take anymore of all the scum in this place.

Shitty dudes with tribal tattoos all around,

Lining up cheap beer and roofies for a party at their place.

Trying to convince freshmen they’re somebody

By spending all of their parents' money on kegstands

And Matt says I don’t fit in.

All this mallrat goth shit is killing me.

Thought that would end with high school at least.

But there are still kids and Matt says

«College hit those dudes like a ton of bricks.»

So they’re calling it blasphemy,

A fucking catastrophe

For saying it’s a stupid choice to make.

But this place just brings misery.

I hate what it does to me.

I fight, but I can’t escape the way that I don’t fit in with any of this.

And I don’t think we’re the same.

I’m fucking losing my head trying to understand this.

Kids outside with guitars hoping for someone to notice.

No one wants to hear your sappy bullshit.

All these fake-tan girls laughing at art school kids

Getting lots in return for being substance-less.

You’re too caught in semantics to see it,

But you’re no fucking different.

So they’re calling it blasphemy,

A fucking catastrophe

For saying it’s a stupid choice to make.

But this place just brings misery.

I hate what it does to me.

I fight, but I can’t escape the way that I don’t fit in with any of this.

And I don’t think we’re the same.

No.

I’m not sad anymore, I’m just waiting.

It’s two more months 'til I’m done with this.

And I don’t make sense to anyone but my best friends.

And I don’t fit in anywhere but the back of the van.

Ik ben niet meer verdrietig, ik ben deze plek gewoon zat.

Het gewicht van de wereld zou goed zijn als het een schouder zou kiezen om op te leunen

Dus ik kon rechtop staan.

Ik ben niet meer verdrietig, ik ben deze plek gewoon zat.

De homofobe bullshit die op de een of andere manier oké is

Gewoon omdat je het niet zo bedoelde.

Ik kan niet meer tegen al het uitschot op deze plek.

Shitty kerels met tribal tattoos rondom,

Goedkoop bier en roofies klaarzetten voor een feestje bij hen thuis.

Eerstejaars proberen te overtuigen dat ze iemand zijn

Door al het geld van hun ouders uit te geven aan kegstands

En Matt zegt dat ik er niet bij pas.

Al deze mallrat-goth-shit vermoordt me.

Ik dacht dat dat tenminste zou eindigen met de middelbare school.

Maar er zijn nog steeds kinderen en Matt zegt

«College sloeg die kerels als een ton stenen.»

Dus ze noemen het godslastering,

Een verdomde catastrofe

Om te zeggen dat het een domme keuze is om te maken.

Maar deze plek brengt alleen maar ellende.

Ik haat wat het met me doet.

Ik vecht, maar ik kan niet ontsnappen aan de manier waarop ik hier niet bij past.

En ik denk niet dat we hetzelfde zijn.

Ik verlies mijn hoofd als ik dit probeer te begrijpen.

Kinderen buiten met gitaren in de hoop dat iemand het opmerkt.

Niemand wil je suffe bullshit horen.

Al die nepbruine meisjes die lachen om kinderen van de kunstacademie

Veel terugkrijgen omdat het geen substantie bevat.

Je bent te gevangen in semantiek om het te zien,

Maar je bent verdomme niet anders.

Dus ze noemen het godslastering,

Een verdomde catastrofe

Om te zeggen dat het een domme keuze is om te maken.

Maar deze plek brengt alleen maar ellende.

Ik haat wat het met me doet.

Ik vecht, maar ik kan niet ontsnappen aan de manier waarop ik hier niet bij past.

En ik denk niet dat we hetzelfde zijn.

Nee.

Ik ben niet meer verdrietig, ik wacht gewoon af.

Het is nog twee maanden voordat ik hiermee klaar ben.

En ik begrijp niemand anders dan mijn beste vrienden.

En ik pas nergens anders dan achter in het busje.