Coffee Eyes - The Wonder Years

Two dollars, twenty-seven cents

January seventeenth, 2006

Here in a diner with my friends

Talking about how the year went

A few years later I walk in Patti knew my drink

And she asked where the hell we’ve been

You used to come here every night

It’s not the same without you kids

I cut my hand on a piece of glass

The time we found Dave half dead in the parking lot

And spent the rest of the night in the ER

I cut my hand on a piece of glass

And I hope the scar lasts

So I don’t forget that

There’s been a table for me there

Through coffee eyes and blank stares

Our late night affairs

There’s always been a table for me there

So you can try to forget or say it’s the past

You know you’ll always end up right back where you left

I ended up here late at night on Thanksgiving

The fall that Colleen left

This was a place to call home

When it felt like the world didn’t want us I watched Mike slash Mon’s tires

We laughed about it later

I watched friendships dissolve

In the booth on the back wall

I cut my hand on a piece of glass

And I hope the scar lasts

There’s always been a table for me there

Through coffee eyes and blank stares

Our late night affairs

There’s always been a table for me there

So you can try to forget or say it’s the past

You know you’ll always end up right back where you left

There’s always been a table for me there

There’s always been a table for me there

There’s always been a table for me there

Through all of the years

There’s always been a table for me there

Through all of the years

There’s always been a table for me there

Through all of the years

There’s always been a table for me there

Twee dollar, zevenentwintig cent

17 januari 2006

Hier in een diner met mijn vrienden

Praten over hoe het jaar is verlopen

Een paar jaar later loop ik binnen. Patti wist mijn drankje

En ze vroeg waar we in godsnaam zijn geweest?

Vroeger kwam je hier elke avond

Het is niet hetzelfde zonder jullie kinderen

Ik sneed mijn hand aan een stuk glas

De keer dat we Dave halfdood op de parkeerplaats aantroffen

En bracht de rest van de nacht door in de ER

Ik sneed mijn hand aan een stuk glas

En ik hoop dat het litteken blijft zitten

Dat vergeet ik dus niet

Er staat daar een tafel voor me

Door koffieogen en lege blikken

Onze late night affaires

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Je kunt dus proberen te vergeten of te zeggen dat het verleden tijd is

Je weet dat je altijd weer terechtkomt waar je was gebleven

Ik ben hier 's avonds laat beland op Thanksgiving

De val die Colleen achterliet

Dit was een plek om thuis te noemen

Toen het voelde alsof de wereld ons niet wilde, zag ik Mike de banden van Mon doorsnijden

We hebben er later om gelachen

Ik zag vriendschappen ontbinden

In de cabine op de achterwand

Ik sneed mijn hand aan een stuk glas

En ik hoop dat het litteken blijft zitten

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Door koffieogen en lege blikken

Onze late night affaires

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Je kunt dus proberen te vergeten of te zeggen dat het verleden tijd is

Je weet dat je altijd weer terechtkomt waar je was gebleven

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Door alle jaren heen

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Door alle jaren heen

Er is daar altijd een tafel voor me geweest

Door alle jaren heen

Er is daar altijd een tafel voor me geweest