It Must Get Lonely - The Wonder Years

I’m a raw nerve in the sunlight

After two weeks in the dark

If you’ve gotta tell me you’re not using

It’s probably 'cause you are

I saw you there

Just a block off the sea, you’re a rowhome

On an empty street where the others have been torn down

And you’re the last one standing

It must get lonely

It must get lonely

When the gray starts to swallow gray

Where the sky meets the Irish sea

Like a suit that’s been to too many funerals

And starts fraying at the seams

I saw a bag of clementines split right open on an English street

And the contrast made me feel so goddamn dizzy

I saw you there

A block off the sea, you’re a rowhome

On an empty street

The others have been torn down

You’re the last one standing

It must get obvious enough that I’m not ever gonna change

It must get obvious enough, I’m the one who stays

But it must get lonely

It must get lonely

But it must get lonely

But it must get lonely

I’m a specter in the dim light on the flowers by the grave

In the Montmartre in Paris

Where the crows seem to know my name

And they left footprints in the snow

Along the fence on Palmer Street

Cigarette butts on the headstones

That you left for me

I saw you there

Just a block off the sea, you’re a rowhome

On an empty street where the others have been torn down

And you’re the last one standing

It must get obvious enough that I’m not ever gonna change

It must get obvious enough that I’m the one who stays

It must get obvious enough that I’m not ever gonna change

It must get obvious enough, that you’re the one who stays

But it must get lonely

It must get lonely

(it must get lonely)

It must get lonely

(it must get lonely)

It must get lonely

(it must get lonely)

It must get lonely

It must get lonely

Ik ben een zenuw in het zonlicht

Na twee weken in het donker

Als je me moet vertellen dat je niet gebruikt

Het is waarschijnlijk omdat je bent

Ik zag je daar

Slechts een blok verwijderd van de zee, je bent een rijtjeshuis

In een lege straat waar de anderen zijn afgebroken

En jij bent de laatste die overeind staat

Het moet eenzaam worden

Het moet eenzaam worden

Wanneer het grijs grijs begint te slikken

Waar de lucht de Ierse zee ontmoet

Als een pak dat naar te veel begrafenissen is geweest

En begint te rafelen bij de naden

Ik zag een zak met clementines opengespleten in een Engelse straat

En door het contrast voelde ik me zo verdomd duizelig

Ik zag je daar

Een blok verwijderd van de zee, je bent een rijtjeshuis

In een lege straat

De anderen zijn afgebroken

Jij bent de laatste die overeind staat

Het moet duidelijk genoeg worden dat ik nooit zal veranderen

Het moet duidelijk genoeg worden, ik ben degene die blijft

Maar het moet eenzaam worden

Het moet eenzaam worden

Maar het moet eenzaam worden

Maar het moet eenzaam worden

Ik ben een spook in het schemerige licht op de bloemen bij het graf

In de Montmartre in Parijs

Waar de kraaien mijn naam lijken te kennen

En ze lieten voetafdrukken achter in de sneeuw

Langs het hek op Palmer Street

Sigarettenpeuken op de grafstenen

Dat je voor mij vertrok

Ik zag je daar

Slechts een blok verwijderd van de zee, je bent een rijtjeshuis

In een lege straat waar de anderen zijn afgebroken

En jij bent de laatste die overeind staat

Het moet duidelijk genoeg worden dat ik nooit zal veranderen

Het moet duidelijk genoeg worden dat ik degene ben die blijft

Het moet duidelijk genoeg worden dat ik nooit zal veranderen

Het moet duidelijk genoeg worden dat jij degene bent die blijft

Maar het moet eenzaam worden

Het moet eenzaam worden

(het moet eenzaam worden)

Het moet eenzaam worden

(het moet eenzaam worden)

Het moet eenzaam worden

(het moet eenzaam worden)

Het moet eenzaam worden

Het moet eenzaam worden