I Just Want To Sell Out My Funeral - The Wonder Years

Clear the apartment.

I plan on collapsing and I could have sworn I heard a car door slam.

I’m stuck at the corner of grinding teeth and stomach acid,

All alone under a soft rain and streetlamp.

I spent my life weighed down by a stone heart,

Drowning in irony and settling for anything.

Somewhere down the line all the wiring went faulty.

I’m scared shitless of failure and I’m staring out at where I wanna be.

I just want to sell out my funeral.

I just want to be enough for everyone.

I just want to sell out my funeral.

Know that I fought until the lights were gone.

I’m walking through harbors and churchyards.

I felt the snow crack under my feet.

I’ll stay thankful for mild winters, for every shot I got at anything.

I’ll blame the way that I was brought up or the flaws that I was born with

Or the mistakes that I’ve made;

they’re all just fucking excuses.

So bury me in the memories of my friends and family.

I just need to know that they were proud of me.

I just want to sell out my funeral.

I just want to be enough for everyone.

I just want to sell out my funeral.

Know that I fought until the lights were gone.

Oh, we all wanna know.

Where’d the American dream go?

Did you give up and go home?

Am I here alone?

Oh, when the credits roll,

I’ll watch as the screen glows;

The moments when I choked, all the fears that I’ve outgrown.

At least I hope so.

I was just happy to be a contender.

I was just aching for anything.

And I used to have such steady hands

But now I can’t keep 'em from shaking.

Oh I’m sorry I…

I’m sorry I don’t laugh at the right times.

Is this what it feels like with my wings clipped?

I’m awkward and nervous.

I’m awkward and nervous.

I’m awkward and nervous.

I’m awkward and nervous.

But I was kind of hoping you’d stay.

I was kind of hoping you’d stay.

I was kind of hoping you’d stay.

I need you to stay.

Oh, god, could you stay?

I need you to stay.

I need you to stay.

I need you.

If I’m in an airport and you’re in a hospital bed,

Well then, what kind of man does that make me?

If I’m in an airport and you’re in a hospital bed,

Well then, what kind of man does that make me?

If I’m in an airport, if I’m in an airport

What kind of man does that make me?

What kind of man does that make me?

What kind of man does that make me?

I know how it feels to be at war with a world that never loved me.

(I know how it feels to be at war with a world that never loved me)

All we had were hand me-downs.

(I know how it feels to be at war with a world that never loved me)

All we had was good will.

Two blackbirds on a highway sign

Are laughing at me here with my wings clipped.

I’m staring up at the sky

But the bombs keep fucking falling.

There’s no devil on my shoulder;

He’s got a rocking chair on my front porch

But I won’t let him in.

No, I won’t let him in.

'Cause I’m sick of seeing ghosts

And I know how it’s all gonna end.

There’s no triumph waiting.

There’s no sunset to ride off in.

We all want to be great men

And there’s nothing romantic about it.

I just want to know that I did all I could with what I was given.

Maak het appartement leeg.

Ik ben van plan in te storten en ik zou zweren dat ik een autodeur hoorde dichtslaan.

Ik zit vast op de hoek van tandenknarsen en maagzuur,

Helemaal alleen onder een zachte regen en straatlantaarn.

Ik bracht mijn leven door met een stenen hart,

Verdrinken in ironie en genoegen nemen met alles.

Ergens langs de lijn ging alle bedrading defect.

Ik ben doodsbang voor mislukking en ik staar naar waar ik wil zijn.

Ik wil gewoon mijn begrafenis uitverkopen.

Ik wil gewoon genoeg zijn voor iedereen.

Ik wil gewoon mijn begrafenis uitverkopen.

Weet dat ik heb gevochten tot de lichten uit waren.

Ik loop door havens en kerkhoven.

Ik voelde de sneeuw kraken onder mijn voeten.

Ik zal dankbaar blijven voor milde winters, voor elke kans die ik op wat dan ook heb.

Ik geef de schuld aan de manier waarop ik ben opgevoed of de gebreken waarmee ik ben geboren

Of de fouten die ik heb gemaakt;

het zijn allemaal verdomde excuses.

Dus begraaf me in de herinneringen van mijn vrienden en familie.

Ik moet gewoon weten dat ze trots op me waren.

Ik wil gewoon mijn begrafenis uitverkopen.

Ik wil gewoon genoeg zijn voor iedereen.

Ik wil gewoon mijn begrafenis uitverkopen.

Weet dat ik heb gevochten tot de lichten uit waren.

Oh, we willen het allemaal weten.

Waar is de Amerikaanse droom gebleven?

Heb je het opgegeven en naar huis gegaan?

Ben ik hier alleen?

Oh, als de credits rollen,

Ik kijk hoe het scherm gloeit;

De momenten waarop ik stikte, alle angsten die ik ben ontgroeid.

Dat hoop ik althans.

Ik was gewoon blij dat ik een kanshebber was.

Ik had gewoon ergens last van.

En ik had zulke vaste handen

Maar nu kan ik niet voorkomen dat ze beven.

Oh het spijt me dat ik...

Het spijt me dat ik niet op de juiste momenten lach.

Is dit hoe het voelt als mijn vleugels geknipt zijn?

Ik ben onhandig en nerveus.

Ik ben onhandig en nerveus.

Ik ben onhandig en nerveus.

Ik ben onhandig en nerveus.

Maar ik hoopte eigenlijk dat je zou blijven.

Ik hoopte eigenlijk dat je zou blijven.

Ik hoopte eigenlijk dat je zou blijven.

Ik wil dat je blijft.

Oh god, zou je kunnen blijven?

Ik wil dat je blijft.

Ik wil dat je blijft.

Ik heb je nodig.

Als ik op een luchthaven ben en jij in een ziekenhuisbed,

Welnu, wat voor soort man maakt mij dat?

Als ik op een luchthaven ben en jij in een ziekenhuisbed,

Welnu, wat voor soort man maakt mij dat?

Als ik op een luchthaven ben, als ik op een luchthaven ben

Wat voor soort man maakt mij dat?

Wat voor soort man maakt mij dat?

Wat voor soort man maakt mij dat?

Ik weet hoe het voelt om in oorlog te zijn met een wereld die nooit van me heeft gehouden.

(Ik weet hoe het voelt om in oorlog te zijn met een wereld die nooit van me heeft gehouden)

Het enige wat we hadden waren hand-me-downs.

(Ik weet hoe het voelt om in oorlog te zijn met een wereld die nooit van me heeft gehouden)

Alles wat we hadden was goede wil.

Twee merels op een snelwegbord

Lachen me hier uit met mijn vleugels geknipt.

Ik staar naar de lucht

Maar de bommen blijven verdomme vallen.

Er zit geen duivel op mijn schouder;

Hij heeft een schommelstoel op mijn veranda

Maar ik laat hem niet binnen.

Nee, ik laat hem niet binnen.

Omdat ik het beu ben om geesten te zien

En ik weet hoe het allemaal zal eindigen.

Er wacht geen triomf.

Er is geen zonsondergang om in te rijden.

We willen allemaal geweldige mannen zijn

En er is niets romantisch aan.

Ik wil gewoon weten dat ik alles heb gedaan wat ik kon met wat ik kreeg.