Flowers Where Your Face Should Be - The Wonder Years

Bright blue hydrangeas

Lost in the weeds

Bus stops and barbed wire on the way to stare

At the heart of the earth from the Poas peak

Just like the ones that we grew back in Jersey

Hung upside down, drying out for the wedding

There’s a man with his head in his hands on the sidewalk

His wife’s there behind him just off of the street

She scratches his back as he sobs on the asphalt

And what strikes me most is the symmetry

How they’re framed just like you and me

When the light from the hospital’s eastern wing

Tangles up in your hair and the sadness that pooled in my heart

Starts emptying slowly

Well I saw you last night in my dream

And there were hydrangeas where your face should be

The redwoods feel lonely and lunar and distant

The sun comes in fragments through breaks in the trees

And I feel further from home than I’ve ever been

These thin lines of light across space tether you to me

They pull in my memories, back to our apartment on 2nd Street

Through the South-facing window the light catches lengths of your hair

Like a path that you left me

Well I saw you last night in my dream

But there were azaleas where your face should be

Pieces of us in the morning sun

Sleeping bags under the 101

She takes off his glasses as he falls asleep again

They don’t got much but goddamn they got love

Well I saw you last night in my dream

I’m gonna marry you underneath driftwood from Crescent City

Helderblauwe hortensia's

Verdwaald in het onkruid

Bushaltes en prikkeldraad onderweg om te staren

In het hart van de aarde vanaf de Poas-piek

Net als degenen die we in Jersey hebben gekweekt

Ondersteboven opgehangen, uitdrogend voor de bruiloft

Er is een man met zijn hoofd in zijn handen op de stoep

Zijn vrouw staat daar achter hem, vlak bij de straat

Ze krabt zijn rug terwijl hij snikt op het asfalt

En wat me het meest opvalt, is de symmetrie

Hoe ze zijn ingelijst, net als jij en ik

Wanneer het licht van de oostelijke vleugel van het ziekenhuis

Klitten in je haar en het verdriet dat zich in mijn hart verzamelde

Begint langzaam te legen

Nou, ik zag je gisteravond in mijn droom

En er waren hortensia's waar je gezicht zou moeten zijn

De sequoia's voelen zich eenzaam en maanachtig en ver weg

De zon komt in fragmenten door breuken in de bomen

En ik voel me verder van huis dan ooit tevoren

Deze dunne lijnen van licht door de ruimte binden je aan mij

Ze halen mijn herinneringen op, terug naar ons appartement op 2nd Street

Door het raam op het zuiden valt het licht op lengtes van je haar

Zoals een pad dat je voor me hebt achtergelaten

Nou, ik zag je gisteravond in mijn droom

Maar er waren azalea's waar je gezicht zou moeten zijn

Stukjes van ons in de ochtendzon

Slaapzakken onder de 101

Ze zet zijn bril af als hij weer in slaap valt

Ze hebben niet veel, maar verdomme, ze hebben liefde

Nou, ik zag je gisteravond in mijn droom

Ik ga met je trouwen onder drijfhout uit Crescent City