Cul-de-sac - The Wonder Years

I’ve been leaving messages on an answering machine

In a house that’s always empty, so I know nobody’s listening.

I’ve been confessing my transgressions over tape hiss

And the silence makes me sick.

No good can come from this.

I’m letting go.

I’ve been holding on like poison ivy

Out of cold suburban concrete

From this careless urban sprawl.

I’m letting go.

You know we can’t keep out of trouble.

I thought my kids would call you uncle.

I thought we’d never be alone.

I’ve got images of you inside my head

Outside of the gas station where we always used to shoplift.

It’s car-crash rhetoric.

We fucked up everything we came in contact with.

Just boyhood recklessness.

I’m letting go.

I’ve been holding on like poison ivy

Out of cold suburban concrete

From this careless urban sprawl.

I’m letting go.

You know we can’t keep out of trouble.

I thought my kids would call you uncle.

I thought we’d never be alone.

I’m letting go.

If you walked me home, you’d know how weak my arms got.

I just can’t carry you.

If you walked me home, I know I’d have flashbacks

Of snow angels and gut laughs.

If you walked me home… but you won’t.

You’re all alone on some bullshit, pill-bottle vision quest.

If you walked me home, I don’t know when I would finally

Work up the backbone to walk alone.

I’m letting go

Cause I loved you, but I have to.

I’m letting go.

You know we can’t keep out of trouble.

I thought my kids would call you uncle.

I thought we’d never be alone.

I’m letting go.

If you walked me home…

Ik laat berichten achter op een antwoordapparaat

In een huis dat altijd leeg is, dus ik weet dat niemand luistert.

Ik heb mijn overtredingen beleden over het gesis van de band

En de stilte maakt me ziek.

Hier kan niets goeds uit voortkomen.

Ik laat los.

Ik heb me vastgehouden als gifsumak

Uit koud beton in de voorsteden

Van deze onzorgvuldige stadsuitbreiding.

Ik laat los.

Je weet dat we niet uit de problemen kunnen blijven.

Ik dacht dat mijn kinderen je oom zouden noemen.

Ik dacht dat we nooit alleen zouden zijn.

Ik heb beelden van jou in mijn hoofd

Buiten het tankstation waar we altijd winkelden.

Het is retoriek van auto-ongelukken.

We hebben alles verprutst waarmee we in contact kwamen.

Gewoon roekeloosheid uit de kindertijd.

Ik laat los.

Ik heb me vastgehouden als gifsumak

Uit koud beton in de voorsteden

Van deze onzorgvuldige stadsuitbreiding.

Ik laat los.

Je weet dat we niet uit de problemen kunnen blijven.

Ik dacht dat mijn kinderen je oom zouden noemen.

Ik dacht dat we nooit alleen zouden zijn.

Ik laat los.

Als je me naar huis zou brengen, zou je weten hoe zwak mijn armen zijn.

Ik kan je gewoon niet dragen.

Als je me naar huis zou brengen, weet ik dat ik flashbacks zou krijgen

Van sneeuwengelen en buiklachen.

Als je me naar huis zou brengen... maar dat doe je niet.

Je bent helemaal alleen op een of andere bullshit, pil-fles visie zoektocht.

Als je me naar huis bracht, weet ik niet wanneer ik eindelijk zou zijn

Werk aan de ruggengraat om alleen te lopen.

Ik laat los

Omdat ik van je hield, maar ik moet.

Ik laat los.

Je weet dat we niet uit de problemen kunnen blijven.

Ik dacht dat mijn kinderen je oom zouden noemen.

Ik dacht dat we nooit alleen zouden zijn.

Ik laat los.

Als je me naar huis zou brengen...