And Now I'm Nothing - The Wonder Years

I can’t help myself

I keep ending up in Memorial Park

Breaking finger nails while I claw at the frozen ground

Because as long as I’m home

I can dig up these bones

There’s no point to just letting go

And as long as you’ve known me I’ve been backing out slowly

I won’t end up underneath the snow, the snow

This is where it’s been

The manger scene every Christmas

Next to the cannon

Every year someone steals baby Jesus

Nobody stops them

It’s a nice tradition

I’ll put my life back together in silence

While writing songs on Molly’s guitar

And Suburbia, stop pushing

I know what I’m doing

So I moved myself and two boxes of things

To the basement room at Richie’s house

And I’m happy here for now

Because I’ve been in search of some steadier footing

Or just a place to call home

I know that I’m introspective when broken

But I’ve been spending most of my nights here alone

And that doesn’t scare me like it did a year ago

I’ll put my life back together in silence

While writing songs on Molly’s guitar

And Suburbia, stop pushing

I know what I’m doing

Suburbia, stop pushing

I know what I’m doing

Suburbia, stop pushing

I know what I’m doing

I had dreams of myself

As the Allen Ginsberg of this generation

But without the talent, madness or vision

I guess it’s looking hopeless

We’re a city left digging out cars in unison

And humming like we’ve healed

I know we’ve got miles to go

But I’m putting my shoulder to the wheel

Ik kan er niets aan doen

Ik kom steeds in Memorial Park terecht

Nagels breken terwijl ik klauw in de bevroren grond

Want zolang ik thuis ben

Ik kan deze botten opgraven

Het heeft geen zin om gewoon los te laten

En zolang je me kent, heb ik me langzaam teruggetrokken

Ik beland niet onder de sneeuw, de sneeuw

Dit is waar het is geweest

De kribbe-scène elke kerst

Naast het kanon

Elk jaar steelt iemand kindje Jezus

Niemand houdt ze tegen

Het is een leuke traditie

Ik zal mijn leven in stilte weer op de rails krijgen

Terwijl je liedjes schrijft op Molly's gitaar

En Suburbia, stop met duwen

Ik weet wat ik doe

Dus ik heb mezelf en twee dozen met dingen verhuisd

Naar de kelderkamer bij Richie's huis

En voorlopig ben ik hier gelukkig

Omdat ik op zoek was naar een stabielere basis

Of gewoon een plek om naar huis te bellen

Ik weet dat ik introspectief ben als ik gebroken ben

Maar ik heb de meeste van mijn nachten hier alleen doorgebracht

En dat maakt me niet bang, zoals een jaar geleden

Ik zal mijn leven in stilte weer op de rails krijgen

Terwijl je liedjes schrijft op Molly's gitaar

En Suburbia, stop met duwen

Ik weet wat ik doe

Suburbia, stop met duwen

Ik weet wat ik doe

Suburbia, stop met duwen

Ik weet wat ik doe

Ik had dromen over mezelf

Als de Allen Ginsberg van deze generatie

Maar zonder het talent, de waanzin of de visie

Ik denk dat het er hopeloos uitziet

We zijn een stad die samen auto's uitgraaft

En neuriën alsof we genezen zijn

Ik weet dat we nog mijlen te gaan hebben

Maar ik leg mijn schouder aan het stuur