The Sands of Time - The Wise Man's Fear

Ten years gone by feels frightful

Now I fear my best days are behind me

Wracked with regret and life’s restless pains

So you may wonder, when you grew so old

And so now you wonder, when you grew so old

And now you wander, in uncertain cold

But the days aren’t lasting long or as long they used to

What should I hold to, a thread?

And the nights stretch on forever, an oracle at the center

And oh, we fall behind in the sands of time

Twenty years gone by feels fleeting

Made of the smoke and the bile

Of a thousand hopes since past

Now I fear my best days are behind me

And I lose sleep counting the stars

Now I wish upon them all

Yet one by one they fall

We beg for forgiveness

Yet inherit madness

We beg for forgiveness

Yet inherit madness

But the days aren’t lasting long or as long they used to

What should I hold to, a thread?

And the nights stretch on forever, an oracle at the center

And oh, we fall behind in the sands of time

But the days aren’t lasting long or as long they used to

What should I hold to, a thread?

And the nights stretch on forever, an oracle at the center

And oh, we fall behind in the sands of time

Tien jaar voorbij voelt beangstigend

Nu vrees ik dat mijn beste dagen achter me liggen

Geplaagd door spijt en de rusteloze pijnen van het leven

Dus je kunt je afvragen wanneer je zo oud bent geworden?

En nu vraag je je af, wanneer je zo oud werd

En nu dwaal je rond, in onzekere kou

Maar de dagen duren niet zo lang of zo lang als vroeger

Waar moet ik me aan houden, een draad?

En de nachten strekken zich voor altijd uit, een orakel in het midden

En oh, we lopen achter in het zand van de tijd

Twintig jaar voorbij voelt vluchtig

Gemaakt van de rook en de gal

Van duizend hoop sinds het verleden

Nu vrees ik dat mijn beste dagen achter me liggen

En ik val in slaap door de sterren te tellen

Nu wens ik ze allemaal toe

Toch vallen ze één voor één

We smeken om vergeving

Maar erven waanzin

We smeken om vergeving

Maar erven waanzin

Maar de dagen duren niet zo lang of zo lang als vroeger

Waar moet ik me aan houden, een draad?

En de nachten strekken zich voor altijd uit, een orakel in het midden

En oh, we lopen achter in het zand van de tijd

Maar de dagen duren niet zo lang of zo lang als vroeger

Waar moet ik me aan houden, een draad?

En de nachten strekken zich voor altijd uit, een orakel in het midden

En oh, we lopen achter in het zand van de tijd